Από τον παρακάτω μύθο γίνεται εμφανές ότι οι αρχαίοι Έλληνες διόλου δεν συμπαθούσαν τους πολέμους. Και έτσι λύνεται η απορία γιατί ενώ υπάρχει πλήθος σωσμένων αγαλμάτων και ιερών για άλλους θεούς όπως την Αφροδίτη που ήταν σύμβολο του κάλλους και του έρωτα, υπάρχουν απειροελάχιστα για τον θεό του Πολέμου Άρη.
ακομα και ο διασ αντιπαθουσε
τον γιο του αρη
Δύο θεούς του Ολύμπου αντιπαθούσαν οι αρχαίοι Έλληνες. Τον Πλούτωνα και τον Άρη.
Τον Πλούτωνα τον αντιπαθούσαν γιατί συμβόλιζε το θάνατο και τον κάτω κόσμο.
Τον Άρη τον αντιπαθούσαν γιατί ήταν ένας άγριος, αιμοβόρος θεός, ο θεός του πολέμου, που σκόρπιζε στο πέρασμά του τον θάνατο, την καταστροφή, το αίμα και την απελπισία.
Ωστόσο τον Άρη τον αντιπαθούσαν και οι ίδιοι οι θεοί του Ολύμπου, πράγμα που δεν συνέβαινε με τον Πλούτωνα. Ως και ο Δίας ακόμη ο πατέρας του Άρη δεν τον συμπαθούσε καθόλου.
«Πότε θα σταματήσεις επιτέλους τους πολέμους και τις καταστροφές, του έλεγε κάθε τόσο. Δεν λυπάσαι τους ανθρώπους και τους βάζεις να σκοτώνει ο ένας τον άλλο, για να χαίρεται η γεμάτη μίσος καρδιά σου;»
η μαχη αθηνασ και αρη
Και αυτή ήταν η αλήθεια. Ο Άρης χαιρόταν να ανάβει κάθε τόσο πυρκαγιές πολέμου για να βλέπει τους ανθρώπους να σκοτώνονται. Και όταν άρχισε ο Τρωικός πόλεμος βρήκε την ευκαιρία για δέκα ολόκληρα χρόνια να χαρεί τον θρίαμβό του. Είχε πάρει το μέρος των Τρώων, και πολλές φορές έμπαινε ο ίδιος στη μάχη και αντιμετώπιζε τους Έλληνες.
Εκείνη όμως από τους θεούς που μισούσε περισσότερο τον Άρη ήταν η θεά Αθηνά. Ήταν πολεμική θεά η Αθηνά, μα δεν είχε την κακία και την υπουλότητα του Άρη. Πολεμούσε τίμια και θαρραλέα τους αντιπάλους της. Δεν άναβε τους πολέμους και δεν χαιρόταν για αυτούς.
Στον Τρωικό πόλεμο που είχε πάρει το μέρος των Ελλήνων, βρέθηκε μια μέρα αντιμέτωπη στο πεδίο της μάχης με τον ίδιο τον Άρη. Τον έβρισε με τα χειρότερα λόγια και ήταν τόσο άγριος ο καυγάς τους που προσπάθησε ο ένας να σκοτώσει τον άλλο.
Ο Άρης τίναξε πρώτος με μανία το δόρυ του, αλλά το σταμάτησε η ασπίδα της Αθηνάς. Έσκυψε τότε η περήφανη κόρη του Δία, άρπαξε μια πέτρα και την εκσφενδόνισε με δύναμη. Η πέτρα βρήκε τον Άρη στο λαιμό, και τον έριξε καταγής αναίσθητο.
Έτρεξε η Αφροδίτη να τον βοηθήσει και η Αθηνά βρήκε την ευκαιρία να την χτυπήσει γιατί υπεράσπιζε και εκείνη τους Τρώες. Και ίσως να τους σκότωνε και τους δύο αν δεν μεσολαβούσε ο Δίας να τους σώσει.
Venus_and_Mars_-_Blüherpark
Μια άλλη φορά η Αθηνά που αγαπούσε και προστάτευε τον βασιλιά του Άργους, Διομήδη, τον βοήθησε σε μια μάχη έξω από τα τείχη της Τροίας να χτυπήσει με το κοντάρι του τον Άρη. Το τραύμα δεν ήταν σοβαρό μα έτρεξε ο θεός του πολέμου φοβισμένος στον Όλυμπο κα παραπονέθηκε στον Δία για τη συμπεριφορά της Αθηνάς.
πωσ πηρε την ονομασια του ο αρειοσ παγοσ
Οι άνθρωποι μισούσαν ανέκαθεν τον πόλεμο, και για τον λόγο αυτό δεν είχαν αφιερωμένους παρά ελάχιστους ναούς στον Άρη.
Ελάχιστα ήταν και τα αγάλματα που του είχαν στήσει. Δίπλα στην Ακρόπολη, σε ένα μικρό πέτρινο λόφο, οι Αθηναίοι είχαν στήσει ένα ιερό στον Άρη. Στο λόφο αυτό λέει ο μύθος πως οι θεοί είχαν δικάσει και είχαν αθωώσει τον Άρη για κάποιο έγκλημα που είχε κάνει.
Για αυτό ονόμασαν τον λόφο αυτό Άρειο Πάγο δηλαδή βράχο του Άρη.
Την ίδια ονομασία έδωσαν και στο ανώτατο δικαστήριό τους, που συνεδρίαζε στο λόφο και δίκαζε μόνο τα εγκλήματα. Και φυσικά η ονομασία αυτή υπάρχει και σήμερα. Είναι το ανώτατο δικαστήριό μας, ο Άρειος Πάγος.
Και οι γλύπτες αγνόησαν τον Άρη. Ελάχιστα είναι τα αγάλματα του, σε αντιδιαστολή με της Αφροδίτης φεριπείν που λατρευόταν. Γιατί οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν το κάλλος, την ομορφιά, την συμμετρία και την αρμονία, όχι τον πόλεμο.
Γενικά λοιπόν οι αρχαίοι Έλληνες σπάνια τιμούσαν τον θεό του μίσους και της καταστροφής, παρά μόνο όταν ήθελαν να τον καλοπιάσουν.
Από το βιβλίο οι θεοί του Όλύμπου εκδόσεις Ποτης Στρατικής
