Σε μια εποχή που η απληστία και το φαίνεσθαι βασιλεύουν, ας ρίξουμε μια ματιά σε μεγάλους φιλοσόφους και στον τρόπο σκέψης τους, όπως τον Διογένη, που ξεχώρισε πέρα από την αντισυμβατική του ζωή, και για τον τρόπο που έκανε αστεισμούς και τα περίφημα λογοπαίγνιά του που έμειναν στην ιστορία.
Γιατί ο Διογένης ήταν ένας αναρχικός φιλόσοφος αν μπορούμε να το πούμε έτσι, που σάρκαζε την ίδια την ύπαρξη, την απληστία του ανθρώπου, που είχε εντελώς απομυθοποιήσει τον πλούτο.
Διότι ο Διογένης ήταν θιασιώτης της λιτότητας, της αυτάρκειας, και της αυτογνωσίας. Και τα δίδασκε πρώτα από όλα ο ίδιος με τη ζωή του.
Ο Διογένης γνωστός και ως Διογένης ο Κυνικός ή Διογένης ο Σινωπεύς λόγω της καταγωγής του από την Σινώπη ήταν Έλληνας φιλόσοφος, και ένας από τους θεμελιωτές του κυνισμού. Γεννήθηκε περίπου το 412 π.Χ. και πέθανε το 323 π.Χ. στην Κόρινθο.
Θεωρείται σημαντικός εκπρόσωπος της κυνικής φιλοσοφίας. Χρησιμοποιούσε τον αστεϊσμό και το λογοπαίγνιο ως μέσο για τα διδάγματά του.
Πίστευε πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, τη λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί κανείς να την εξασφαλίσει.
Και πραγματικά αυτό που έκανε τον φιλόσοφο αυτό τόσο ανατρεπτικό ήταν ο τρόπος που αντιμετώπιζε την ίδια του τη ζωή και τους ανθρώπους.
Παροιμιώδης είναι και η συνάντηση του φιλοσόφου με τον Μέγα Αλέξανδρο.
Από την πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι του στην Κόρινθο ο Αλέξανδρος, όλοι έτρεχαν να τον δουν και να τον θαυμάσουν. Η φήμη του είχε απλωθεί σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Μόνο ένας από τους κατοίκους της Ελλάδας δεν ενδιαφέρθηκε να τον δει. Ήταν ο φιλόσοφος Διογένης.
Ο Διογένης κατοικούσε σε ένα πιθάρι και δίδασκε στον κόσμο την λιτότητα. Ο άνθρωπος, έλεγε, έχει ανάγκη από ελάχιστα πράγματα για να ζήσει.
Και η φήμη του Διογένη είχε απλωθεί σε όλη την Ελλάδα και ο Μέγας Αλέξανδρος είχε την περιέργεια να τον γνωρίσει. Έτσι τον οδήγησαν κοντά στον Διογένη.
Ο νεαρός Βασιλιάς στάθηκε μπροστά στο πιθάρι και κοίταζε με περιέργεια και ενδιαφέρον τον μισόγυμνο φιλόσοφο. Εκείνος κοίταζε αδιάφορα τον Μακεδόνα Βασιλιά χωρίς να τον συγκινεί η παρουσία του.
Άκουσε είπε σε κάποια στιγμή ο νεαρός βασιλιάς. Είμαι ο Βασιλιάς Αλέξανδρος. Πες μου ποια χάρη θέλεις να σου κάνω και θα σου την κάνω αμέσως!
Θα περίμενε κανείς ότι ο φτωχικά, λιτά ντυμένος Διογένης θα απαντούσε πλούτη, χρυσάφι, και όλα τα συναφή.
Όμως ο Διογένης με ετοιμότητα και απλότητα απάντησε.
- Ναι έχω να σου ζητήσω μια χάρη είπε. Να παραμερίσεις λιγάκι, γιατί μου κρύβεις τον ήλιο!
Ο Αλέξανδρος, θαύμασε τόσο πολύ την απάντησή του, που είπε «αν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να ήμουν Διογένης !»
Ο Διογένης συχνά κυκλοφορούσε στους δρόμους με ένα φανάρι. Και όταν τον ρωτούσαν τι κάνεις με το φανάρι, απαντούσε : Ψάχνω να βρω ανθρώπους αλλά όλο πάνω σε αχρείους πέφτω..
Ας φανταστεί κανείς πως θα ήταν να ζει σήμερα ο φιλόσοφος αυτός, και να ψάχνει με μια αναμμένη λυχνία…
Μερικά από τα λογοπαίγνια του φιλοσόφου που έχουν μείνει στην ιστορία είναι τα εξής
Όταν ρωτήθηκε ποιανού ζώου το δάγκωμα είναι το χειρότερο, λέγεται πως απάντησε: «Ανάμεσα στα άγρια, του συκοφάντη, και ανάμεσα στα ήμερα του κόλακα.
Ο Διογένης βλέποντας κάποιον να δείχνει ερωτευμένος με μια πλούσια γραία, είπε: «Σ’ αυτήν δεν κάρφωσε τα μάτια του, αλλά τα δόντια του».
Είπε κάποιος στον Διογένη: «Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία». Και ο φιλόσοφος απάντησε: «Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».
Κάποτε ο Διογένης είδε βρώμικα λουτρά και διατύπωσε την απορία του: «Αυτοί που λούζονται εδώ, που πάνε μετά να καθαριστούν;».
Όταν είδε ο Διογένης έναν αδέξιο τοξότη, στάθηκε κοντά στον στόχο λέγοντας: «Είναι ο μόνος τρόπος για να μη με χτυπήσει».
Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής, εξετάζει το μάτι μιας κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει και γνωρίζοντας ότι ο Διδύμων είναι τύπος ερωτύλος, κοινώς γυναικάς……..του λέγει: «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμόν, φθείρεις την κόρην».
