Πιστεύω, πως με την παρακάτω συνέντευξη με τον «ευτυχισμένο» Σωτήρη θα σας λυθούν πολλές απορίες, σχετικά με ένα ζήτημα που λίγο πολύ οι περισσότεροι έχουμε σκεφτεί.
απο 10 ετων ειχα το ονειρο αυτο και το πραγματοποιησα 40 χρονια μετα
Να πάρω το ρίσκο, να αλλάξω δουλειά, και να μετακομίσω μόνιμα στην επαρχία;
Εδώ το ρίσκο ήταν μεγάλο, γιατί ο Σωτήρης πούλησε το σπίτι του στην Αθήνα, για να πάρει σκάφος και να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, ώσπου τον βρήκε η πανδημία.. και μοιράζεται την εμπειρία του, στο itsmyway.gr
Εξάλλου ο καλός ο καπετάνιος τη φουρτούνα φαίνεται..
Το πριν της απόφασης
Πρώην επιτυχημένος οικονομολόγος, και νυν επίδοξος καπετάνιος! Αλήθεια πως συνδυάζονται αυτά τα δύο; Σίγουρα δεν είναι προϋπόθεση το ένα για το άλλo, αλλά καθώς η προσπάθεια δεν είναι απλά να κυβερνώ κάποια σκάφη, αλλά να στηθεί σωστά μια ναυτιλιακή εταιρεία πλοίων αναψυχής, σίγουρα ότι έχω κάνει μέχρι τώρα στην ζωή μου, είναι μια σημαντική βοήθεια.
Πως ξεκίνησε ή ιδέα να πουλήσεις το σπίτι σου στην Αθήνα, για να πάρεις ένα σκάφος, δεδομένου ότι πρόκειται για μια παράτολμη απόφαση.
Θα φανεί αστείο τώρα, αλλά το έλεγα από μικρό παιδί!!!
10 ετών ήμουν όταν η μητέρα μου με πήγαινε βόλτες στον Φλοίσβο να δω τα σκάφη και καθώς περπατούσαμε στην μαρίνα, της έλεγα ¨εγώ όταν μεγαλώσω, θα πουλήσω ένα σπίτι και θα πάρω σκάφος¨
Γελούσε βέβαια η μητέρα μου τότε, αλλά που να φανταζόταν τι θα έκανα 40 χρόνια σχεδόν χρόνια αργότερα.
Εγώ έτσι κι αλλιώς, την Αθήνα δεν την ήθελα, δεν μου πήγαινε, αν και εκεί είχα γεννηθεί, και εκεί είχα μεγαλώσει, σε ένα περιβάλλον πολύ όμορφο μάλιστα, καθώς ζούσαμε στον Παπάγο, μια περιοχή που πραγματικά δεν θύμιζε σε τίποτα την μεγαλούπολη της Αθήνας, μέσα στο πράσινο και στα πάρκα.
Η όλη ιστορία με τα σκάφη και γενικότερα της επιχειρήσεις θαλάσσιου τουρισμού, ήταν κάτι που στροβίλιζε στο μυαλό μου πολλά χρόνια, κυρίως από τότε που ήμουν Γενικός Διευθυντής μιας εταιρείας στα Χανιά της Κρήτης, όπου για μένα έγινε ανάγκη καθώς ζούσα καθημερινά σε έναν πανέμορφο τόπο δίπλα στην θάλασσα, αυτή την υπέροχη γαλανή Θεά.
Όταν γύρισα στην Αθήνα για προσωπικούς λόγους, όλο αυτό δεν ήταν απλά μια επιθυμία, αλλά είχε γίνει πλέον ανάγκη ζωής.
Καθυστέρησε η πραγματοποίηση του ονείρου καθώς έπρεπε να μεγαλώσω μόνος μου τα δυο μου παιδιά, αλλά η σκέψη δεν βγήκε ποτέ από το μυαλό μου, όσο μεγάλωναν τα παιδιά, τόσο πιο ξεκάθαρος γινόταν ο στόχος.
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ…….. και να ασχοληθώ με την θάλασσα.
Η πώληση του σπιτιού, ήταν η λύση στην ανάγκη δημιουργίας κεφαλαίου και ρευστότητας, για την αγορά του σκάφους, για την αλλαγή περιβάλλοντος καθώς η εταιρεία «στήθηκε» στο υπέροχο Ναύπλιο και για να λειτουργήσει το όλο εγχείρημα.
Ποια είναι τα θετικά και τα αρνητικά της απόφασης αυτής;
Τα θετικά;;;;
Δεν ξέρω από που να αρχίσω……… από την τόσο πιο εύκολη καθημερινότητα, από την εκπληκτική ομορφιά του τόπου που πλέον ζω και αποκαλώ σπίτι μου, από την γλυκύτητα και την καλοσύνη των ανθρώπων που με περιβάλλουν, από τους ρυθμούς της ζωής που είναι τόσο μα τόσο πολύ πιο ανθρώπινοι;;;;
Το σπίτι μου βρίσκεται σε ένα κτήμα 4,5 στρεμμάτων, με 95 ρίζες ελιές, και 20 ρίζες πορτοκαλιές, μανταρινιές και λεμονιές.
Ειλικρινά δεν ξέρω πως να δώσω σε κάποιον να καταλάβει πως νοιώθω…. πόσο μαγικά είναι όλα αυτά…….. κάθε μέρα που ξυπνάω, νοιώθω ευλογημένος……. Βγαίνω έξω στο κτήμα μου, κοιτάω ψηλά στον ουρανό και λέω χίλια ευχαριστώ.
το μετά..
Θα παραθέσω ένα περιστατικό για να καταλάβει ο κόσμος πιο εύκολα ίσως, αυτό που νοιώθω για την απόφαση αυτή που πήρα στην ζωή μου.
Είχα βάλει σαν στόχο να φύγω από την Αθήνα όταν η κόρη μου θα έμπαινε στο Πανεπιστήμιο και ο γιος μου θα τελείωνε το Γυμνάσιο (έχουν τρία χρόνια διαφορά ηλικίας) ώστε να έβγαζε το Λύκειο στο Ναύπλιο για να έχει χρόνο να προσαρμοστεί και να μην αντιμετωπίσει πρόβλημα με τις πιθανότητες εισαγωγής του στο Πανεπιστήμιο, και έτσι και έγινε.
Ήρθαμε λοιπόν με τον γιο μου στο Ναύπλιο στις αρχές του 2019 και πήγε στην Α’ Λυκείου.
Καθώς πέρναγε ο χρόνος, αναρωτιόμουν μέσα μου αν τα είχα κάνει σωστά…….. όχι για εμένα (καθώς εγώ προσωπικά ήμουν εκστασιασμένος με το γεγονός ότι ζούσα πλέον μόνιμα στο αγαπημένο μου Ναύπλιο) αλλά για το παιδί μου.
Μέχρι που ένα πρωί, έναν χρόνο περίπου αφού είχαμε κάνει την κίνηση, έρχεται ο γιος μου μια Κυριακή και εκεί που πίναμε το καφεδάκι μας στην βεράντα του σπιτιού μου λέει
– Μπαμπά μου, θέλω να σου πω κάτι.. θέλω να σου πω ένα τεράστιο ευχαριστώ..
Ξαφνιάστηκα, γιατί δεν είχε γίνει κάτι που θα μπορούσε να έχει προκαλέσει τέτοια αντίδραση!!!
-Θέλω να σου πω ένα τεράστιο ευχαριστώ, γιατί φύγαμε από την Αθήνα, ήρθαμε να ζήσουμε εδώ, και είμαι πολύ πιο χαρούμενος και ευτυχισμένος, εδώ νοιώθω πραγματικά σπίτι μου.
Δε νομίζω ότι θα μπορούσα να ζητήσω καλύτερη επιβεβαίωση για το σωστό της απόφασης.
Όσο για αρνητικά, δύσκολα θα βρω κάτι να σου πω.
Το μόνο ίσως, είναι το γεγονός ότι βρέθηκα κάπως μακριά από φίλους που είχα δίπλα μου σε όλη μου σχεδόν την ζωή, αλλά γενικώς είμαι συνηθισμένος σε τέτοιες αλλαγές, καθώς στα 18 μου έφυγα από την Ελλάδα και βρέθηκα στην Αγγλία για σπουδές, μετά έμεινα στην Αγγλία και εργάστηκα για κάποια χρόνια, γύρισα στην Ελλάδα και την Αθήνα κτλ κτλ.
Βέβαια η Αθήνα από το Ναύπλιο, δεν απέχει και πολύ, σε λιγότερο από 1.5 ώρα πας από το ένα μέρος στο άλλο, αλλά όσο να ‘ναι, η απόσταση είναι ένα θέμα για τις σχέσεις.
Μόνο αρνητικό ότι βρέθηκα μακριά από κάποιους ανθρώπους που αγαπούσα, και η μετακόμιση αυτή, οδήγησε και μια προσωπική μου σχέση στο τέλος της, αλλά αν ήταν γραφτό να υπάρχει αυτή η σχέση θα είχε βρεθεί η λύση, προφανώς δεν ήταν και τελείωσε.
Η απόφαση αυτή σε βρήκε εν καιρό πανδημίας. Πως διαχειρίστηκες την κρίση;
Πράγματι.. η προσπάθεια αυτή, σημαδεύτηκε από αυτή την περίοδο.
Μεγάλο πρόβλημα πράγματι, γιατί η πρώτη χρονιά που θα λειτουργούσε η επιχείρηση και το σκάφος, έγινε το lockdown και πήγε όλη η προσπάθεια στράφι, καθώς είχε στηθεί η εταιρεία, αγοραστεί το σκάφος, επισκευαστεί και ήταν έτοιμο να λειτουργήσει.
Γενικά όμως είναι από την φύση μου ένας άνθρωπος πολύ αισιόδοξος, οπότε απλά πορεύτηκα με το πρόβλημα.
Βρήκα εναλλακτικές πηγές εισοδήματος χρησιμοποιώντας τις γνωριμίες μου στον οικονομικό χώρο και τις επαφές μου σε διάφορες εταιρείες και περίμενα να περάσει ο καιρός…..
Το καλοκαίρι του 2021, με βρήκε με το σκάφος στην Μήλο, όπου λειτούργησε για την καλοκαιρινή σεζόν και κάπως έτσι όλα ξεκίνησαν να μπαίνουν στην θέση τους.
Στην συνέχεια, και μετά το καλοκαίρι του 2022 όπου το σκάφος λειτούργησε και δραστηριοποιήθηκε στο Ναύπλιο, συνεργάστηκα και με μια άλλη ναυτιλιακή εταιρεία που με προσέγγισε για να αναλάβω την οικονομική της διαχείριση (οπότε εδώ συνδυάστηκαν το παρελθόν με το παρόν) και τώρα είμαι σε συζητήσεις με μια πολύ μεγαλύτερη ναυτιλιακή εταιρεία για να δούμε πως θα μπορέσουμε να συνεργαστούμε και το μέλλον σίγουρα φαίνεται πολύ όμορφο.
Υπήρξαν στιγμές που μετάνιωσες ή σκέφτηκες να τα παρατήσεις;
Όχι όχι! δεν έχω μετανιώσει ούτε ένα λεπτό και βέβαια αφού δεν το έχω μετανιώσει, πως θα μπορούσα να σκεφτώ να τα παρατήσω.
Δυσκολίες και βέβαια έχουν υπάρξει, αλλά δεν είμαι σε καμία των περιπτώσεων από τους ανθρώπους που τα παρατάνε λόγω δυσκολιών. Τουναντίον, κάθε δυσκολία, κάθε πρόβλημα, έχει την λύση του.
Απλώς πρέπει κανείς να έχει καθαρό μυαλό για να μπορέσει να την δει την λύση.
Είναι τόσο μα τόσο μαγικό όλα αυτό που ζω τα τελευταία χρόνια, που δεν θα μπορούσα να έχω ζητήσει από την ζωή μου κάτι περισσότερο.
Τι συμβουλεύεις τους ανθρώπους που έχουν όνειρο είτε να επιστρέψουν στον τόπο καταγωγής τους, είτε σε μια άλλη επαρχία, για καλύτερη ποιότητα ζωής και δεν το τολμούν;
Να το τολμήσουν!!!!
Δεν λέω ότι θα είναι εύκολο, για κάποιους μπορεί βέβαια να είναι, αλλά για πολλούς πιθανότατα να είναι μια δύσκολη μια παράτολμη απόφαση.
Αλλά είναι ΣΙΓΟΥΡΑ μια απόφαση που μεσοπρόθεσμα θα τους βγάλει ωφελημένους.
Η ποιότητα ζωής δεν συγκρίνεται! Η Αθήνα όσο περνάει ο καιρός από ότι βλέπω και καταλαβαίνω, γίνεται ολοένα και χειρότερη.
Κίνηση, εκνευρισμός, κακές εργασιακές συνθήκες, χαμηλά εισοδήματα, ιδιαίτερα αν συγκρίνεις το κόστος ζωής γίνεται ακόμα χειρότερη η κατάσταση, η επαρχία, αν την δεις με καλό μάτι, αν πραγματικά θέλεις να ζήσεις εκτός Αθηνών, μπορεί να σου προσφέρει ευκαιρίες και σίγουρα ένα πολύ καλύτερο, ομορφότερο και ποιοτικότερο επίπεδο ζωής.
Πόσο ασφαλές είναι τελικά να παίρνεις το ρίσκο, όταν πρόκειται για ριζική αλλαγή ζωής;
Ασφαλές δεν μπορεί να είναι γιατί απλά ΚΑΝΕΝΑ ρίσκο δεν είναι ασφαλές αλλιώς δεν θα λεγόταν ρίσκο.
Αλλά είναι ένα άλμα ζωής που αν το κάνεις από απόφαση πραγματικά θα ζήσεις έναν ολόκληρο διαφορετικό προς το καλύτερο κόσμο χωρίς άγχος.
Αν το κάνεις από ανάγκη, πιθανότατα νοιώσεις πιο πιεσμένος από τις καταστάσεις, αλλά είμαι βέβαιος, ότι με το καιρό όλα θα γίνονται πιο εύκολα και μεσοπρόθεσμα θα ευχαριστεί κανείς τον εαυτό του για την απόφαση που πήρε!!!
