Η Ατλαντίδα είναι η μεγαλύτερη ιστορία μυστηρίου του κόσμου. Το όνομά της και μόνο, θυμίζει ένα μυστηριώδες συναίσθημα οικειότητας, και χαμένων αναμνήσεων, και κάπως έτσι πρέπει να είναι, καθώς οι πρόγονοί μας έκαναν υποθέσεις για την Ατλαντίδα εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Αν κοιτάξουμε την λέξη Ατλαντίδα σε μια εγκυκλοπαίδεια, θα τη βρούμε καταχωρημένη ως ‘’μια χαμένη μυθική Ήπειρο’’ και γνωρίζουμε ωστόσο ότι την περιέγραψε ο Πλάτωνας τον 4ο αιώνα π.Χ σε δύο από τους γνωστούς διαλόγους του, τον Τίμαιο, και τον Κριτία.
Το περιεχόμενο των διαλόγων, αναφέρεται σε μία επίσκεψη που έκανε ο Σόλωνας στην Αίγυπτο, όπου έμαθε ότι οι Αιγύπτιοι ιερείς της Σαϊδας είχαν κρατήσει σημειώσεις για μια “νησιωτική ήπειρο” πέρα από τις Στήλες του Ηρακλέους (το αρχαίο όνομα του Γιβραλτάρ) που λεγόταν Ατλαντίδα, καρδιά μιας μεγάλης, και ένδοξης αυτοκρατορίας, με μεγάλο πληθυσμό, πόλεις με οροφές από χρυσάφι, και με επιβλητικούς στόλους και στρατεύματα για επιδρομές και κατακτήσεις.
Εξαιρετικά ενδιαφέρον ως γλωσσολογική σύμπτωση, είναι ότι το ίδιο το όνομα του ωκεανού – Ατλαντικός- που κολυμπάμε ή ταξιδεύουμε ή πετάμε από πάνω του, μπορεί να είναι ο κρίκος που μας συνδέει με τον θρύλο των αρχαίων πόλεων από χρυσάφι που βρίσκεται στο βυθό του.
Φυσικά το όνομα του Ατλαντικού, προέρχεται από τον Άτλαντα, τον γίγαντα της Ελληνικής Μυθολογίας που κρατούσε τον ουρανό στις πλάτες του.
Αλλά μήπως η ιστορία του Άτλαντα, ήταν μια αλληγορία δύναμης, της δύναμης ίσως της Ατλαντικής Αυτοκρατορίας;
Στα ελληνικά δε, Ατλαντίδα σημαίνει κόρη του Άτλαντα.
Οι κατακριτές της Ατλάντιας θεωρίας προβάλλουν το επιχείρημα πως θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότερες αρχαίες αναφορές στην Ατλαντίδα από όσες έχουμε.
Ωστόσο γνωρίζουμε ότι μερικά αρχεία της Ατλαντίδας χάθηκαν διότι πολλές από τις αναφορές που υπάρχουν μιλούν για αρχεία πιο πλήρη που χάθηκαν.
Εξάλλου εκτός από την καταστροφή ελληνικών και ρωμαϊκών χειρόγραφων που προκάλεσαν οι βαρβαρικές επιδρομές ένα μεγάλο μέρος της κλασσικής φιλολογίας καταστράφηκε από τους ίδιους τους ανθρώπους που την κληρονόμησαν. Όπως με την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.
Ανάμεσα στα χιλιάδες των βιβλίων που γράφτηκαν στον ενάμιση αιώνα για το μυστήριο της Ατλαντίδας, ένα απόσπασμα από το βιβλίου του Ιγνάτιου Ντόννελυ αξίζει να αναφερθεί σαν χαρακτηριστικό της πίστης που έχουν πολλοί άνθρωποι για την πραγματική ύπαρξη της Ατλαντικής Ηπείρου και πραγματικού λίκνου του πολιτισμού.
Athanasius_Kircher’s_Atlantis
Οι προτάσεις του είναι:
1. Ότι κάποτε υπήρξε στον Ατλαντικό Ωκεανό, απέναντι ακριβώς από την Μεσόγειο, ένα μεγάλο νησί που ήταν κατάλοιπο μιας Ατλαντικής Ηπείρου και ήταν γνωστό ως στον αρχαίο κόσμο ως Ατλαντίδα.
ότι η περιγραφή του νησιού όπως ακριβώς την έδωσε ο Πλάτωνας, δεν είναι μύθος αλλά αληθινή ιστορία.
Ότι η Ατλαντίδα υπήρξε η περιοχή που ο άνθρωπος πρωτοβγήκε από την κατάσταση της βαρβαρότητας στον πολιτισμό.
ότι με το πέρασμα του χρόνου έγινε πολυπληθές και μεγάλο έθνος, οι πολιτισμένοι απόγονοι του οποίου, κατοίκησαν τις ακτές του Κόλπου του Μεξικού, του Ποταμού Μισισιπή, του Αμαζονίου, τη δυτική ακτή της Ευρώπης, και της Αφρικής, τη Μαύρη θάλασσα και την Κασπία.
ότι ήταν ο αληθινός Προκατακλυσμιαίος κόσμος. Ο Κήπος της Εδέμ, οι Κήποι των Εσπερίδων, τα Ηλύσια Πεδία, οι Κήποι του Αλκίνοα.. ο Όλυμπος, η Ασγάρδη των παραδόσεων των αρχαίων λαών, που αντιπροσώπευε μια παγκόσμια ανάμνηση μιας μεγάλης χώρας, όπου η πρώιμη ανθρωπότητα κατοίκησε για πολλές χιλιετίες ειρηνικά και ευτυχισμένα.
6. Ότι οι θεοί και οι θεές των αρχαίων Ελλήνων, των Φοινίκων, των Ινδών, των Σκανδιναβών, ήταν απλώς Βασιλιάδες, βασίλισσες και ήρωες της Ατλαντίδας. Και τα κατορθώματα που τους αποδίδει η μυθολογία, είναι συγκεχυμένες αναμνήσεις πραγματικών ιστορικών γεγονότων.
Ότι η μυθολογία της Αιγύπτου και του Περού αντιπροσώπευε την αρχική θρησκεία της Ατλαντίδας την λατρεία του ήλιου.
8 . Ότι η αρχαιότερη αποικία που ίδρυσαν οι Άτλαντες ήταν μάλλον η Αίγυπτος ο πολιτισμός της οποίας ήταν μάλλον επανάληψη του πολιτισμού της Ατλαντίδας.
ότι τα εργαλεία της Ευρωπαϊκής εποχής του Χαλκού προέρχονταν από την Ατλαντίδα. Οι Άτλαντες ήταν μάλιστα οι πρώτοι κατασκευαστές σιδήρου.
Ότι το φοινικικό αλφάβητο, πρόγονος όλων των ευρωπαϊκών αλφαβήτων, προέρχονταν από ένα ατλάντιο αλφάβητο.
Ότι η Ατλαντίδα ήταν η αρχική έδρα της Αριανής, ή Ινδοευρωπαικής οικογενείας λαών καθώς και των Σημιτικών λαών και ίσως ακόμα και των τουρανικών φυλών
ότι η Ατλαντίδα εξαφανίστηκε σε μια τρομακτική φυσική καταστροφή όπου ολόκληρο το νησί καταποντίστηκε στον ωκεανό με σχεδόν όλους τους κατοίκους του.
ότι λίγα άτομα γλίτωσαν με πλοία και σχεδίες και έφεραν στις φυλές που ζούσαν ανατολικά και δυτικά περιγραφές της φοβερής καταστροφής που διατηρήθηκαν μέχρι σήμερα σαν θρύλοι Πλημμύρας και Κατακλυσμού στα διάφορα έθνη του παλαιού και νέου κόσμου.
Αυτό το βιβλίο λοιπόν, υπήρξε το έναυσμα για μια κίνηση για την Ατλαντίδα που τροφοδοτήθηκε από χιλιάδες ανθρώπους και διατηρείται μέχρι σήμερα.
Συγγραφείς και ερευνητές ανά τον κόσμο αφιερώθηκαν στην επανεξέταση των αρχαίων κειμένων που υπάρχουν ακόμα και μελέτησαν προσεκτικά αρχαίους μύθους, θρύλους και διάφορες ενδείξεις που υπάρχουν στην βιολογία, ανθρωπολογία, βοτανολογία και γλωσσολογία.
Το υλικό είναι απέραντο, οι ερμηνείες πλούσιες, ωστόσο το αυτό το τόσο γοητευτικό μυστήριο ,της χαμενης Ηπείρου, συνεχίζει και παραμένει…
Από το βιβλίο το Μυστήριο της Ατλαντίδας του Τσαρλς Μπερλιτζ
