της Άλκηστης Ζαλοκώστα.
Ο Σταύρος Πολίτης, ζει μόνιμα στην Κέρκυρα. Είναι άνθρωπος με σοβαρά κινητικά προβλήματα, και εγώ είχα την ευκαιρία να τον ρωτήσω, για τα πρακτικά θέματα της καθημερινότητας, και τι ισχύει για τα ηλεκτροκίνητα αμαξίδια, με αφορμη το πρόσφατο δυστύχημα του Γιώργου, που τον παρέσυρε ο ηλικιωμένος με το αυτοκίνητό του.
”μου εχουν πει μεχρι και αυτο. δεν σου φτανει η αναπηρια σου θεσ και σκυλο!!”
Ο Σταύρος, μας βάζει ”στα παπούτσια του” μας μιλά για την παιδεία των ελλήνων στο θέμα της αναπηρίας, που όπως θα δείτε, είναι δυστυχώς ελλιπέστατη!, για τις αμέτρητες δυσκολίες που πέρασε, και για την λατρεία της ζωής του την Μούρη!!! που ήρθε και του έδωσε φτερά!!!
Σταύρο πες μου λίγα λόγια για εσένα
Μέχρι πριν είχα τη δουλειά μου, το αμάξι μου και από το 2016, ξεκίνησα να αποδέχομαι την κατάστασή μου, ότι είμαι ένας άνθρωπος με αναπηρία, και να προσπαθήσω να ζήσω τη νέα κατάσταση, δηλαδή χωρίς να δουλέψω και χωρίς να μπορώ να κάνω βασικά πράγματα.
Πέρασα τη φάση να είμαι στο κρεβάτι και να μην μπορώ να γυρίσω ούτε πλευρό, μέχρι τη φάση να βγαίνω σήμερα με το αμαξίδιο, να κάνω τις δουλειές μου να ζω. Έχω περάσει πολύ δύσκολα, έχω χάσει όλη την οικογένεια μου, την μάνα μου τον πατέρα μου την αδελφή μου, έχω τη σύζυγο μου και τον κουμπάρο μου που είναι σαν αδελφός, μου έχει σταθεί σε όλα. Το επίσημο ποσοστό αναπηρίας που έχω είναι 92%.
”ΕΧΩ ΤΣΑΚΩΘΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΚΙΝΓΚ, ΚΑΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΜΟΥ”
Σταύρο έχουν παιδεία πιστεύεις οι Έλληνες, σε θέματα συμπεριφοράς ως προς τους ανθρώπους με αναπηρία;
Δυστυχώς και λυπάμαι που το λέω, οι πιο πολλοί δεν έχουν ούτε παιδεία ούτε εν συναίσθηση. Δηλαδή δεν μπορούν να καταλάβουν τι περνάς. Από το να σε κοιτάνε περίεργα, επειδή κυκλοφορείς στο πεζοδρόμιο με το αμαξίδιο, μέχρι να σου κλείνουν τη ράμπα, το αναπηρικό πάρκινγκ, να σε βρίζουν, να σε προσβάλλουν, δηλαδή μου έχουν πει μέχρι και δεν σου φτάνει η αναπηρία σου θες και σκύλο.
Βέβαια υπάρχουν και οι άνθρωποι που είναι έτοιμοι να σε βοηθήσουν και να σε καταλάβουν. Πχ χθες το βράδυ συνάντησα ένα ταξιτζή, είχε κλείσει το δρόμο, αλλά επειδή κατάλαβε ότι θα έπεφτα σε λακκούβα, έφερε το ταξί του πίσω, ενώ χωρούσα να περάσω. Η πλειοψηφία όμως του κόσμου δεν είναι έτσι. Τους ενδιαφέρει να κάνουν τη δουλειά τους και τίποτα άλλο.
Εγώ μένω στο Καμπιέλο της Κέρκυρας. Στην άκρη του Καντουνιού είναι το αναπηρικό μου πάρκινγκ. Πολλές φορές είναι κλειστό από τα αυτοκίνητα, και δεν αφήνουν καν τηλέφωνο. Πάνε και παρκάρουν απέξω.
Από την άλλη, η αστυνομία είναι πάντα δίπλα μου. Πόσες φορές τους έχω πάρει γιατί μου έχουν κλείσει τη ράμπα και πάντα έρχονται, και τα περιπολικά, και τα παιδιά με τα ποδήλατα, γιατί μένω στην παλιά πόλη.
Είναι πάντα κοντά μου, πάντα έτοιμοι να με βοηθήσουν. Μου έχουν πει ότι χρειαστείς θα παίρνεις το 100, θα λες είμαι ο Σταύρος με το αναπηρικό αμαξίδιο, και θα είμαστε δίπλα σου. Εξάλλου έχουν έρθει τόσες πολλές φορές που έχουμε γίνει φίλοι πια.
Τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνει το κράτος για να βοηθήσει;
Θα πρέπει το κράτος να κοιτάξει όλα τα άτομα με αναπηρία να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή. Δηλαδή, πριν καιρό μια κοπέλα στο Facebook είχε ανεβάσει, ότι έψαχνε να βρει δομή να φύγει από το σπίτι της, γιατί δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα. Δεν είχε τη σύνταξη και τα εφόδια.
Μας χρειάζονται πολλά πράγματα. Η καθημερινότητά μας δεν είναι όπως η δική σας. Εγώ ακόμα και να πλύνω στο μπάνιο το πρόσωπό μου είναι ζόρι. Έχεις που έχεις λοιπόν τα θέματα τα κινητικά, τα ψυχολογικά, να μην έχεις και το οικονομικό που είναι μεγάλο θέμα.
Ωστόσο το μέτρο που έδωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης που αύξησε το παραπληγικό επίδομα, ήταν πάρα πολύ σωστό, και μπράβο του και του το αναγνωρίζει πιστεύω όλη η κοινότητα ΑΜΕΑ.
Αλλά με τις επιτροπές ΚΕΠΑ, κάτι πρέπει να γίνει, δηλαδή να μην χρειάζεται να ξαναπάς, αν έχεις κομμένο πόδι φεριπείν γιατί να ξαναπάς. Να μπορεί να έρθει η επιτροπή σπίτι και να μην χρειάζονται 8 ή 9 μήνες για να ξαναπάς.
΄΄δεν υπαρχει προβλεψη για τα αναπηρικα αμαξιδια στον δρομο”
Επειδή έγινε πρόσφατα το θέμα, δυστυχώς με τον άνθρωπο όπως γνωρίζεις με το αναπηρικό αμαξίδιο που βρήκε τραγικό θάνατο, τελικά που επιτρέπεται να χρησιμοποιείται ένα ηλεκτροκίνητο αναπηρικό όχημα;
Δεν υπάρχει πρόβλεψη για τα ηλεκτροκίνητα αμαξίδια των ΑΜΕΑ. Όπου πάνε οι πεζοί μπορεί να πάει και ένα όχημα ΑΜΕΑ. Γιατί υποτίθεται ότι αυτά τα μηχανήματα είναι τα ‘’πόδια’’ μας.
Και εδώ είναι παρεξήγηση. Ναι δεν μπορείς να βγεις στην Εθνική, λ.χ αλλά αναγκάζεσαι να το κάνεις. Σε αναγκάζουν να το κάνεις. Και εγώ βγήκα προχθές γιατί έπρεπε να πάω κάπου που δεν υπήρχε άλλος δρόμος, και γιατί στα περισσότερα πεζοδρόμια είναι αυτοκίνητα!
Θα κατέβεις στον δρόμο, θα κατέβεις στο οδόστρωμα. Δεν γίνεται διαφορετικά!
Το παιδί ας πούμε ο Γιώργος που βγήκε στην εθνική, δεν είχε άλλη επιλογή. Η θα καθόταν σπίτι του να μαραζώσει, ή θα έβγαινε στην εθνική. Ακόμα και αν κατεβείς από μία ράμπα, δεν είσαι σίγουρος ότι στην επόμενη ράμπα, θα ανεβείς γιατί θα είναι κλεισμένη.
Όταν σου κλείνουν τον δρόμο με μηχανάκια, και πρέπει να περάσεις από το ένα σημείο στο άλλο, αναγκαστικά βγαίνεις στον δρόμο για να περάσεις είναι τόσο απλό.
Σταύρο μίλησε μου για την Μούρη το αγαπημένο σου σκυλάκι, με το οποίο έχετε γίνει viral κατά καιρούς.
H Mούρη είναι μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου. Όταν μου την έφεραν δεν την ήθελα, και όμως τώρα είναι η καψούρα μου. Μου έδωσε φτερά. Μου την έφεραν το 2016, όταν ήμουν συνέχεια πάνω στο κρεβάτι και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να σηκωθώ απλά και να κάτσω στο κρεβάτι.
Την βρήκαν σε ένα χωράφι, μαζί με μια άλλη σκυλίτσα που την πήρε μια άλλη κοπέλα.
Όταν μου την έφεραν δεν την ήθελα, γιατί ήταν μαύρη, λέω πάρτε την από εδώ. Την έβαλαν επάνω μου, και ήρθε και μου έβαλε το μουσούδι της στο λαιμό μου. Αυτό ήταν.
Η Μούρη μου έδωσε ώθηση στο να σηκωθώ, να την βγάλω έξω, στο ότι όταν έμεινα σε ένα σπίτι χωρίς σύνταξη, χωρίς τίποτα, έχοντας χάσει τον πατέρα μου, μόνος, άφραγκος, χωρίς να έχω κανέναν, η Μούρη ερχόταν κάθε απόγευμα και με ξύπναγε να πάμε βόλτα.
”η συζυγοσ μου τα παρατησε ολα για να ειναι κοντα μου! η ελενη και η μουρη ειναι οι δυο γυναικεσ τησ ζωησ μου”
Πως προέκυψε το μαγαζί pet shop που έχετε και μάλιστα μου είπες ότι εθελοντικά πάτε και κουρεύετε αδέσποτα σκυλάκια, και μπράβο!
Η γυναίκα μου δεν είχε ποτέ σκυλιά. Είδε την Mούρη και την έχει αγαπήσει πιο πολύ από εμένα. Ψάχναμε λοιπόν με τα λίγα χρήματα που είχε η γυναίκα, μου από τη δουλειά της, και εδώ θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άνθρωπο που τα παράτησε όλα για να είναι κοντά μου, τη σύζυγό μου!.Και ζω χάρις στην Ελένη και τη Μούρη που είναι οι δύο γυναίκες της ζωής μου.
Ψάχναμε λοιπόν να δούμε τι θα κάνουμε με αυτά τα χρήματα, ούτως ώστε να συμβάλλουμε στην σύνταξη τη δική μου και να ζούμε λίγο καλύτερα. Αυτό το pet shop που έχουμε τώρα εμείς, παίρναμε πράγματα για τη Μούρη, το είχε ένα ζευγάρι πρωτύτερα, δύο πολύ καλά παιδιά, και όταν είπε ότι το πουλάει, κάναμε μια σχετική οικονομία και το πήραμε. Περισσότερο το πήραμε γιατί αγαπάμε τα ζώα. Για να φανταστείς ακόμα και την χύμα τροφή που παίρνουμε, καθόμαστε τη συσκευάζουμε σε μικρά σακουλάκι, για να διατηρείται φρέσκια και να μην την τρώνε έτσι τα ζώα.
Έχουμε το μαγαζάκι μας, τη Μούρη μας που μας κάνει ‘’τσαμπουκάδες’’ και πορευόμαστε.
”ο ανθρωποσ μπορει να σου κανει το μεγαλυτερο καλο, αλλα και το μεγαλυτερο κακο”
Χαίρομαι για το ότι παρά είναι τόσο οξύμωρο, βλέπω ‘’έναν ευτυχισμένο ‘’ άνθρωπο.
Κοίτα, αν εξαιρέσεις τους πόνους, που είναι καθημερινοί, και τα καθημερινά προβλήματα, ναι είμαι ευτυχισμένος, γιατί έχω έναν άνθρωπο που με αγαπά, την γυναίκα μου, έχω έναν άνθρωπο που μπορώ να στηριχτώ πάνω του, τον Τέλη, ότι και να γίνει είναι κοντά μου, και έχω και τη Μουρίτσα μου, που τώρα μόλις κατάλαβε ότι θα πάω σπίτι, τσουπ ανέβηκε στο αναπηρικό αμαξίδιο και ήρθε πάνω μου για να έρθουμε.
Ωστόσο βλέπω άλλους συνανθρώπους μου ΑΜΕΑ, και βλέπω ότι δεν έχουν έναν άνθρωπο να στηριχθούν. Και αυτό με στεναχωρεί. Πχ έχουμε δει άνθρωπο στο ΚΕΠΑ απέξω που ήταν μόνος του και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Και πήγαμε με τον κουμπάρο μου να κάνει τα χαρτιά του, τα πάντα.
Πως είναι η συμπεριφορά της Μούρης πάνω στο αναπηρικό μηχανάκι, που μάλιστα της έχεις και κράνος;
H Μούρη κατάλαβε από νωρίς πως δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους. Έχει μάθει πολλά πράγματα. Έμαθε ας πούμε ότι το βράδυ που θα πέσει να κοιμηθεί, αν δεν έρθει στο κρεβάτι μου, θα πρέπει να σκεπαστεί μόνη της !! γιατί εγώ δεν μπορώ να τη σκεπάσω.
Όταν πονάω, θα κάτσει δίπλα μου, όταν με πιάσουν πόνοι που δεν μπορώ να τους κουμαντάρω, θα κάτσει δίπλα μου αλλά δεν θα αφήσει και κανέναν να με πλησιάσει!!
Η Μούρη έμαθε λοιπόν ότι με τον Σταύρο θα βγαίνει πάνω στο αναπηρικό αμαξίδιο. Έπρεπε να ξεπεράσει τον φόβο της εγκατάλειψης που είχε, γιατί ήταν κακοποιημένη. Τα ξεπεράσαμε όλα αυτά μαζί, με αγάπη με ώρες πολλές που περάσαμε μαζί, και τώρα είμαστε πια, σε φάση τσουπ ανεβαίνει στο αμαξίδιο και βάζει και το κράνος της και πάμε τις βόλτες μας, και έχουν πάθει πλάκα όλοι που την βλέπουν με το κράνος. Έχει γίνει μάλιστα διεθνές hashtag στο ιντερνετ!!!!
Και επειδή υπάρχουν και κάποιοι κακοπροαίρετοι, η Μούρη κάνει ότι θέλει, όταν θέλει να βγάλει το κράνος το βγάζει. Άσε που τρελαίνεται όταν σταματάνε στον δρόμο να την βγάλουν φωτογραφίες. Η Μούρη κάνει ότι θέλει και εμείς ακολουθούμε…
Κλείνοντας τι θα ήθελες να προσθέσεις;
Το μαγικό χέρι εγώ το έχω δει στους ανθρώπους. Στους γιατρούς που δεν με εγκατέλειψαν όταν έπαθα γάγγραινα στα γεννητικά μου όργανα, στην Ελένη τη σύζυγο μου στον κουμπάρο μου.
Οι φυσιοθεραπευτές με βοήθησαν πάρα πολύ, πολλές φορές χωρίς χρήματα γιατί δεν είχα να τους πληρώσω, όπως ο Γιώργος ο Σαλβάνος που ήταν όλο το καλοκαίρι κοντά μου, και ο Γιώργος ο Κόλλας. Ένας φίλος μου μου εμπιστεύτηκε το μηχάνημα της γυμναστικής, ένα πανάκριβο μηχάνημα.
Όταν είχα ανάγκη και δεν είχα ούτε 50 λεπτά για νερό, η εκκλησία δεν ήρθε να μου φέρει φαγητό. Μια φορά δε, ο πάτερ έβρισε εμένα και μια γυναίκα με καρότσι επειδή ήμασταν πάνω στο πεζοδρόμιο. Ή μια γιατρός που μου είχε κλείσει την ράμπα και εγώ την έβρισα, και μου έλεγε γιατί με βρίζεις. Τι να της εξηγήσω ότι είσαι γιατρός και έκλεισες αναπηρική ράμπα. Είχαν βγει από το μαγαζί και προσπαθούσαν να της εξηγήσουν και δεν καταλάβαινε.
Για αυτό πιστεύω ακράδαντα ότι ο άνθρωπος μπορεί να σου κάνει το μεγαλύτερο καλό αλλά και το μεγαλύτερο κακό.
- Στο petshop του Σταύρου, Mouris pet shop & care μπορείτε να βρείτε απίθανα αξεσουάρ, όπως το κράνος, και το καπέλο με τα μπιγκουτί που φορά η σταρ Μούρη!!!
