Ο Βασίλης μας μεταφέρει σε όλο το κλίμα του να επιχειρείς στα καμένα, πως είναι το θαύμα να σώζεις ζωή στις στάχτες, πως μπορεί κάποιος να γίνει εθελοντής, τις δύσκολες στιγμές, αλλά και σαν δασοπυροσβέστης μιλά για τα μέτρα πρόληψης που θα έπρεπε να έχουν παρθεί..
σε ενα τοπιο γεματο σταχτη, χαμογελαστα προσωπα, φουλ εξοπλισμενα επιχειρουν, και ειναι σαν να βλεπεισ ενα απεραντο φωσ
Την ώρα που συμπολίτες μας ετοιμάζουν βαλίτσα για διακοπές, εσείς κάνετε αποστολές για να σώσετε ότι σώζεται.. Μίλησε μου για την οργάνωση Save your Hood της οποίας ηγείσαι.
Η Save your Hood ειναι πανελλαδικό κίνημα που ενδυναμώνει τις πρωτοβουλίες πολιτών για το καλό της γειτονιάς τους. Εθελοντές πολίτες που αυτοαργανώνοντα, συντονίζονται και δρουν σε ένα πλαίσιο οργανωμένο από εμάς αλλά με γνώμονα τις δικές τους ανάγκες.
Σε περίοδο κρίσης, σαφώς αυτό αλλάζει. Έρχονται ξαφνικά εθελοντές από κάθε πλευρά της Ελλάδας, που νοιάζονται για τους άλλους, το περιβάλλον, τη φύση, και προσπαθούν με κάθε τρόπο να βοηθήσουν σε αυτό. Έτσι προσπαθώντας να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο όπου εθελοντές όντως να μπορούνε να βοηθήσουν σε περιόδους κρίσης, οργανωμένα, χωρίς να έχουν κίνδυνο, έχουμε δημιουργήσει κάποιες δράσεις που ξεκίνησαν πειραματικά πέρυσι σε συνεργασία με την Anima όπου αναζητούσαμε μαζί λύσεις για να σώσουμε την άγρια ζωή, και φέτος πολύ πιο οργανωμένα έχοντας εκπαιδευτές, έχοντας δει στην πράξη τι είναι αποτελεσματικό και τι όχι, οργανωνόμαστε σε κάθε περιοχή πυρόπληκτη, και ψάχνουμε για άγρια ζωή. Μέχρι στιγμής πάνω από 400 εθελοντές έχουν συμμετάσχει στις δράσεις μας. Και θα ήταν και περισσότεροι αλλά έχουμε βάλει κάποια φίλτρα.
Τι κριτήρια πρέπει να πληροί κάποιος για να γίνει εθελοντής;
Αυτό που χρειάζεται καταρχήν είναι να έχει μια στοιχειώδη επαφή με τη φύση, να έχει σίγουρα έναν εξοπλισμό, όπως τα κατάλληλα παπούτσια, μάσκες, ανθεκτικά παντελόνια και μπλούζες, και σίγουρα να μην έχει προβλήματα υγείας, όπως αναπνευστικό για παράδειγμα. Και φυσικά γιατί, ακόμα και 4-5 ημέρες μετά την πυρκαγιά, το μέρος πραγματικά καίει, υπάρχουν αναθυμιάσεις πολλές, και με κάθε μας πάτημα, σηκώνεται στάχτη που προφανώς δεν μας κάνει καλό.
Όλα αυτά λοιπόν, σε συνδυασμό με τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες, κάνουν ιδιαίτερα δυσμενές το πεδίο δράσης. Όμως είναι εξαιρετικά δυσμενές και για τα ζώα σκεφτείτε που είναι εγκλωβισμένα εκεί και χωρίς την επέμβασή μας δεν θα επιβίωναν!
Πόσα ζώα έχουν διασωθεί συνολικά;
Έχουμε διασώσει συνολικά 68 ζώα σε τέσσερις δράσεις μέχρι τώρα, από τα οποία 46 είναι χελώνες.
Ποια ήταν η πιο συγκινητική στιγμή που βιώσατε στις αποστολές;
Είναι πολλές σίγουρα. Στην πρώτη δράση φέτος, που συγκεντρώθηκαν περίπου 112 άτομα ήταν κάτι τελείως σουρεαλιστικό για εμένα, καθώς ξαφνικά έβλεπες χαμογελαστά πρόσωπα, που δεν γνωρίζεις, να έχουν έρθει φουλ εξοπλισμένα και προετοιμασμένα για δράση, όπου σε ένα τοπίο γεμάτο στάχτη, είναι σαν να βλέπεις ένα απέραντο φως να απλώνεται και μόνο ελπίδα μπορεί να προκαλέσει.
Πως συνδυάζει κάποιος δουλειά και αυτής της μορφής εθελοντισμό που απαιτεί και μετακίνηση εκτός Αθηνών, εάν υπάρχει ανάγκη;
Έτσι και αλλιώς πηγαίνουμε απογευματινές ώρες για τη δράση, άρα μπορεί να συνδυαστεί αυτές τις ημέρες, έχουμε δοκιμάσει πολύ πρωινές δράσεις αλλά ο ήλιος δεν βοηθά για την ακρίβεια είναι πολύ επιθετικός, οπότε επιχειρούμε από τις 6 και μετά, και αυτό είναι αρκετά ευέλικτο για όποιον εργάζεται. Οι δράσεις φυσικά που γίνονται αυθημερόν, όπως στα Δερβενοχώρια, δεν είναι και εύκολο, να κάνεις δύο δρομολόγια την ίδια μέρα, και να ψάχνεις και 2,5 ώρες περίπου για να βρεις ένα ζώο να σώσεις, οπότε φαντάσου πόσο πολύ το θέλουν αυτοί που έρχονται.
Συμπληρώνεις κάποια φόρμα προτού ξεκινήσεις;
Μόλις βγει η ανακοίνωση υπάρχει και μια φόρμα συμμετοχής που συμπληρώνεις, και ενώ στις απλές δράσεις όπως οι καθαρισμοί πχ στις παραλίες δεν χρειάζεται κάτι, εδώ είναι απαραίτητο να είμαστε όλοι καταγεγραμμένοι, και να έχουμε οπωσδήποτε την γραπτή συγκατάθεση των εθελοντών, και το πιο σημαντικό το τηλέφωνό τους, ώστε να επικοινωνήσουμε για ότι συμβεί. Η διαδικασία λοιπόν τότε είναι λίγο πιο γραφειοκρατική, αλλά απαραίτητη λόγων των αντίξοων συνθηκών που έχουμε να κάνουμε.
Και φυσικά φοράμε σκληρά γάντια δεν ερχόμαστε ποτέ σε απευθείας επαφή με τα ζώα, πιο πολύ την όραση και την ακοή χρειαζόμαστε από τους εθελοντές ώστε να τα εντοπίσουμε. Αν κάτι χρειαστεί ωστόσο, υπάρχει πάντα η επαφή με τον ασύρματο, και έρχεται ο κατάλληλος εκπαιδευτής, όπως τις προάλλες που πιάσαμε μια οχιά.
Διασώσαμε 11 σκυλιά, τα 5 τα βρήκα εγώ γιατί σαν δασοπυροσβέστης είμαι στην πρώτη γραμμή, και τα στείλαμε στην dogs voice.
Είναι μια τρομερή χαρά όταν καταφέρνεις να σώσεις μια ψυχή;
Όταν σώζεις ένα οποιοδήποτε ζώο από βέβαιο θάνατο, είναι κάτι πολύ μοναδικό, από την άλλη, το βλέπεις βαθιά ταλαιπωρημένο, πχ το σκυλί μπορεί να έχει και ψωρίαση, έχει καεί η γούνα του, και καταλαβαίνεις ότι πρέπει να είναι χρόνια αδέσποτο.
Αφού διασωθούν τα ζώα, και μιλάμε για άγρια ζωή, όπως φίδια φεριπείν, ποιος αναλαμβάνει την περίθαλψή τους;
Συνεργαζόμαστε με την Anima όπου διασώστες της, συνήθως βρίσκονται και μαζί μας, και αναλαμβάνει η οργάνωση αυτή απευθείας την φροντίδα τους. Σε δύο περιπτώσεις που η Ανιμα δεν ήταν μαζί μας, δώσαμε εμείς που γνωρίζουμε τις οδηγίες, τις πρώτες βοήθειες στα ζωάκια και τα μεταφέραμε σε δεύτερο χρόνο.
Φυσικά δεν διασώζουμε μόνο ζώα που υπάγονται στην άγρια ζωή, αλλά αυτά τα ζώα δυστυχώς δεν μπορούν ούτε να καταγραφούν, ούτε να μετρηθούν φυσικά. Χάνεται η πανίδα από τις φωτιές, και δεν έχουμε ακριβή στοιχεία να πούμε, για το τι χάθηκε.
”Βρίσκουμε λοιπόν τα ζωντανά, και καταμετράμε τα καμένα, βγάζοντας ένα ποσοστό της ενδεικτικής ζωής που υπήρχε εκεί. Αυτή λοιπόν η καταμέτρηση βοηθάει πολύ στην αποκατάσταση της βιοποικιλότητας όταν αυτή ξεκινήσει”.
Θα ήθελα να μας μεταφέρεις στο κλίμα, περιγράφοντας μια δύσκολη εμπειρία.
Μια εμπειρία που ήθελα να περιγράψω είναι μια ημέρα από τις πυρκαγιές που είμασταν στον Κουβαρά. Εκεί ήμουν με ομάδα, που δεν είχα ξανά συνεργαστεί, δεν ήξερα τους ανθρώπους, και η αλληλεγγύη, η ομαδικότητα, και όλες οι αξίες που έχουμε χαμένες ήταν εκεί. Γίνεται μια έκρηξη μπροστά, μπαίνει αμέσως ένας άνθρωπος να με προφυλάξει γιατί εγώ ήμουν εκτεθειμένος, και εκεί έγινε κάτι μαγικό γιατί σώσαμε αρκετά ζώα.
Την επόμενη ημέρα λοιπόν βρήκαμε ένα σκύλο, ελληνικός ποιμενικός ήταν, εμφανώς ταλαιπωρημένος, με αναπνευστικά προβλήματα, σαν να έβραζε ένα πράγμα, όμως ήταν πολύ φιλικός. Πήγαμε να τον πιάσουμε, έχουμε φυσικά ειδικό εξοπλισμό, αρπάγες, τα πάντα, του βάζουμε κολάρο, με το που πάμε να του βάλουμε φίμωτρο, ξαφνικά «σεληνιάζεται», ήταν και τεράστιος γύρω στα 70 κιλά. Οπότε θέλαμε να το χειριστούμε με έναν τρόπο, ώστε κυρίως και το σκυλί να μην ταλαιπωρηθεί. Πηγαίνω με την αρπάγη το βάζω σιγά σιγά στο λαιμό ώστε σιγά σιγά να μπει και το φίμωτρο και να μην μας προκαλέσει κάτι άθελά του, πάνω στον πανικό του.
Ωστόσο ένας από τους εθελοντές ήταν πολύ έμπειρος εκπαιδευτής, με πείθει, του δίνω την αρπάγη μου, τη σφίγγει όσο δεν πάει, με υπεράνθρωπη προσπάθεια, πληγώνεται ο λαιμός του σκύλου αρχίζει να χτυπιέται, ματώνουν τα ούλα του επειδή χτυπούσε τα δόντια του, και αρχίζει να σέρνει το σκυλί. Όλοι εμείς δεν μπορούσαμε να βοηθήσουμε και ούτε φυσικά να πλησιάσουμε και τον σκύλο.
Μέσα σε αυτή την συνθήκη μια κοπέλα ξεκίνησε να τραβάει βίντεο για να το δημοσιοποιήσει, σαν απειλή για αυτό που δυστυχώς πάθαινε το ζώο, ένας άλλος εθελοντής τη ρίχνει κάτω, μια άλλη κοπέλα λιποθυμά, «γίνεται της τρελής» και με τα χίλια ζόρια αφού διώχνουμε τον άνθρωπο αυτό, καταφέρνω και βάζω τον σκύλο στο αυτοκίνητο, είναι αυτός που «κατέστρεψε» το αυτοκίνητό μου, αλλά χαλάλι του, αλλά ήταν κύριος μέχρι να τον πάμε στο ΛΑΤΟ, τέλος πάντων τον ηρεμήσαμε και όλα καλά.
Θέλω να πω ότι σε τέτοιες κρίσεις όλοι θέλουν να βοηθούν αλλά υπάρχουν και οι ζόρικες συνθήκες.
Όσο εύκολα βγαίνει το καλό, άλλο τόσο μπορεί να βγει και το κακό.
Εκείνη την ημέρα είχα γυρίσει καταπονημένος, εξασθενημένος ψυχικά, και είναι τελείως αντίθετο του προηγούμενου συναισθήματος που περιέγραψα.
Περιμένατε πως και πως το νομοσχέδιο από την Ευρώπη για το περιβάλλον, και τελικά αποδείχτηκε κατώτερο των προσδοκιών;
Φέτος έγινε μια τεράστια κίνηση ώστε να επανέλθει η φυσική χλωρίδα και πανίδα στον πλανήτη, να διορθωθεί ότι έχει καταστραφεί, και ενώ υπερψηφίστηκε το νομοσχέδιο αυτό, μετά ξεκίνησαν οι συμβιβασμοί, ώστε να υπάρχουν παραθυράκια, ώστε να μην πληγούν οι οικονομικά δυνατοί.
Δηλαδή ενώ πήγε αφενός προς την σωστή κατεύθυνση, μετά ξεκίνησαν τα εκτός αυτό, και αυτό, κτλ. όταν αρχίζουν οι εξαιρέσεις τότε χαλά και αποδυναμώνεται κάθε καλή πρόθεση.
Επειδή το ζεις από μέσα, ποια η γνώμη σου για τα μέτρα πρόληψης που θα έπρεπε να υπάρχουν σε κάθε πυρκαγιά.
Αυτό που θα έπρεπε να έχουμε κάνει εδώ και χρόνια, είναι να απαγορέψουμε κάθε εκμετάλλευση οικονομική, της γης που καίγεται. Έτσι οποιοσδήποτε κακεντρεχής εκμεταλλεύεται τις καταστάσεις, που προκαλεί ο ίδιος, να μην έχει νόημα να το κάνει.
Ένα βασικό κομμάτι της ζημιάς, δεν είναι οι καθαυτές πυρκαγιές αλλά η συρρίκνωση της δασικής έκτασης που γίνεται μετά.
Το δεύτερο κομμάτι είναι ότι πρέπει να επενδύσουμε σοβαρά στην πρόληψη, όπως σε περιπολίες, σε θερμικές κάμερες, με δορυφορικές εικόνες, συστήματα πυρόσβεσης, σε συγκεκριμένα σημεία που δεν εξαρτώνται από την παροχή νερού, αλλά ενεργοποιούνται με αισθητήρες θερμοκρασίας.
Αυτοί είναι διάφοροι τρόποι που χρησιμοποιούνται παγκοσμίως, αλλά στην Ελλάδα δεν έχουν έρθει ποτέ. Εφόσον κάθε δήμος πήρε 25 εκατομμύρια για την πρόληψη, δεν έγινε τίποτα από όλα αυτά. Προσωπική μου άποψη είναι πως δεν θα ζούσαμε τις πυρκαγιές αυτές στην αρχή τουλάχιστον, αν είχαμε μέτρα πρόληψης.
Όταν καίνε 80 εστίες ταυτόχρονα, με τέτοια ροπή πόσο εύκολο είναι όμως να γίνει διαχείριση;
Όταν συμβαίνει το κακό είναι πάρα πολύ δύσκολο, το θέμα είναι πριν. Βεβαίως έχουμε δει κατά καιρούς στα καμένα, άδειες φιάλες προπάνιου! που προφανώς είχαν εκραγεί.