Διόσκουρους έλεγαν οι αρχαίοι τον Κάστορα και τον Πολυδεύκη, τα δύο παιδιά του Βασιλιά της Σπάρτης Τυνδάρεω και της Λήδας. Ήταν αδέλφια της ωραίας Ελένης που έγινε η αιτία του Τρωικού πολέμου.
τα παδια του δια, η ωραια ελενη και ο αστερισμοσ των διδυμων
Διόσκουροι σημαίνει παιδιά του Δία. Άλλοι πίστευαν πως ήταν πραγματικά παιδιά του Δία και άλλοι πως τάχα πήραν αυτό το όνομα γιατί ήταν πολύ δυνατοί και γενναίοι. Είχαν πάρει μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία και στο κυνήγι του Καλυδώνιου Κάπρου. Δεν χώριζαν ποτέ και όλοι τους θαύμαζαν και τους μακάριζαν γιατί ήταν τόσο πολύ αγαπημένοι.
Αλλά ο Κάστορας και ο Πολυδεύκης δεν ήταν οι μοναδικοί Διόσκουροι. Στη γειτονική Μεσσηνία υπήρχαν δύο αδέρφια εξίσου αγαπημένα. Ο ένας ονομαζόταν Ίδας και ο άλλος Λυγκέας. Οι Διόσκουροι της Σπάρτης και οι Διόσκουροι της Μεσσηνίας ήταν πρώτα ξαδέρφια και έκαναν συχνά παρέα μεταξύ τους.
Ναός προς τι μή του Κάστορα και του Πολυδέυκη στη Ρώμη
Για τον Ίδα έλεγαν πως ήταν πελώριος σωστός γίγαντας με τρομερή δύναμη.
Όσο για τον Λυγκέα που το όνομά του σήμαινε αυτός με τα μάτια του Λύγκα (ο λύγκας είναι αγρίμι των δασών, μπορούσε να βλέπει ανάμεσα στο σκοτάδι σαν να ήταν μέρα αλλά μπορούσε το βλέμμα του να διαπεράσει τη γη και να δει τι κρυβόταν μέσα.
Μια μέρα τα δύο ζευγάρια αποφάσισαν να πάνε στη γειτονική Αρκαδία και να κλέψουν κανένα κοπάδι βόδια. Όμως ο πελώριος Ίδας κορόιδεψε τα δύο αδέλφια της Σπάρτης και τους πήρε όλο το κοπάδι.
ΠΩΣ Ο ΠΑΡΗΣ ΕΚΛΕΨΕ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ
Έτσι γύρισαν με άδεια χέρια στη Σπάρτη. Ορκίστηκαν ωστόσο ότι θα έκαναν το παν για να πάρουν εκδίκηση.
Πέρασε αρκετός καιρός και μια μέρα αποφάσισαν να επισκεφτούν τον θείο τους Μενέλαο βασιλιά της Σπάρτης. Στο παλάτι βρήκαν και έναν ξένο. Ήταν ο Πάρις το όμορφο βασιλόπουλο από την Τροία.
Ο Μενέλαος όμως ήταν αναγκασμένος να φύγει για την Κρήτη όπου τον είχε προσκαλέσει ο Βασιλιάς της Ιδομενέας που ήταν στενός του φίλος και έτσι άφησε την Ελένη με τη συντροφιά του Πάρι και των τεσσάρων παλληκαριών.
Το βράδυ στρώθηκε ένα πλούσιο τραπέζι και άρχισε το φαγοπότι. Ο Ίδας και ο Λυγκέας έφαγαν και ήπιαν με την ψυχή τους, και έτσι όπως είχαν ναρκωθεί από το πολύ κρασί ο Κάστορας και ο Πολυδεύκης νόμισαν πως είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή να πάρουν την εκδίκησή τους.
Σε λίγο τα ξαδέλφια μας θα πέσουν σε βαθύ ύπνο είπε ο Πολυδεύκης στον Κάστορα, θα βρούμε κάποια δικαιολογία και θα πάμε στη Μεσσηνία να κλέψουμε το μεγάλο κοπάδι. Έτσι και έκαναν. Η Ελένη προσπάθησε να τους κρατήσει εκεί αλλά μάταια.
Έτσι άφησαν μόνη τους την ξαδέρφη τους με το βασιλόπουλο, μην μπορώντας να διανοηθούν τι θα ακολουθούσε μετά, αφού με την απουσία τους έδωσαν μια θαυμάσια ευκαιρία στον Πάρη να κλέψει την ωραία Ελένη και να φύγει για την Τροία.
Τα δύο ξαδέρφια όμως είχαν πάρει ήδη τον δρόμο τους. Όταν πλησίασαν το μέρος όπου τα ξαδέρφια τους είχαν το κοπάδι τους, ο Κάστορας είπε στον Πολυδεύκη.
Εγώ θα κρυφτώ στην κουφάλα αυτής της βαλανιδιάς, και θα προσέχω μήπως μας ακολούθησαν και τα ξαδέρφια μας. Εσύ βγάλε με την ησυχία σου το κοπάδι κα από το στάβλο και όταν ξεκινήσεις θα σε ακολουθήσω και εγώ.
Όμως ο Κάστορας ξέχασε ότι τα μάτια του Λυγκέα διαπερνούσαν και το πιο πυκνό σκοτάδι. Τα δύο αδέλφια που είχαν ξεκινήσει με γοργό βήμα από την Σπάρτη δεν άργησαν να φτάσουν κοντά στον στάβλο τους και ο Λυγκέας που προχωρούσε πρώτος, είδε μέσα στο σκοτάδι τον Κάστορα κρυμμένο στην κουφάλα της βελανιδιάς.
Η ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑ
Κατάλαβε τότε τι ακριβώς συνέβαινε. Ο Ίδας οξύθυμος καθώς ήταν τράβηξε το σπαθί του και σε λίγο ο ανύποπτος Κάστορας έπεφτε νεκρός. Πρόλαβε όμως να ειδοποιήσει τον αδερφό του. ο Πολυδέυκης κρύφτηκε πίσω από μία πέτρα και ετοιμάστηκε να ορμήσει πάνω στα δύο αδέλφια, και κατάφερε να χτυπήσει τον Λύγκα. Μα ο Ίδας κατάφερε να ξεφύγει και αρπάζοντας μια πελώρια πέτρα ήταν έτοιμος να την εκσφενδονίσει.
Ωστόσο ο Δίας έστειλε έναν κεραυνό και σκότωσε τον γίγαντα Ίδα.
Ο Πολυδεύκης έτρεξε κοντά στον νεκρό Κάστορα, και άρχισε να κλαίει απαρηγόρητος. Ο Δίας τον λυπήθηκε φανερώθηκε μπροστά του και του είπε.
Η ΑΙΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΑΔΕΡΦΩΝ
Πάψε να κλαις Πολυδέυκη είσαι γιος μου και θα σε πάρω μαζί μου στον Όλυμπο να γίνεις αθάνατος
Και ο Κάστορας.. τον ρώτησε ο Πολυδέυκης
Ο Κάστορας δεν είναι γιος μου είναι θνητός και θα κατέβει στον Άδη
Τότε θα κατέβω και εγώ στον Άδη Μεγάλε Δία. Δεν μπορώ να ζήσω ούτε στιγμή μακριά από τον αδελφό μου.
Και προτιμάς το σκοτεινό και ψυχρό βασίλειο του Άδη
Δεν με ενδιαφέρει που θα βρίσκομαι αρκεί να είμαι με τον αγαπημένο μου αδελφό.
Ο Δίας τότε συγκινήθηκε και αποφάσισε το εξής. Την μία ημέρα θα έμεναν μαζί στον Άδη, και την άλλη ημέρα θα ανέβαιναν στον Όλυμπο μαζί.
Έτσι λοιπόν οι Διόσκουροι έμειναν αχώριστοι στη ζωή και το θάνατο, και αργότερα οι άνθρωποι για να τιμήσουν τα δύο αγαπημένα αδέρφια τα ανέβασαν στον ουρανό και έδωσαν το όνομά τους σε δύο λαμπερά αστέρια, στον αστερισμό Διδύμων.
απο το βιβλίο ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΚΗΣ
