Μια ιστορία διδακτική για την αλαζονεία, τον εγωισμό και την ασέβεια.
Ζούσε κάποτε σε μία πόλη της Ιωνίας, τον Κολοφώνα, ένας ονομαστός για την τέχνη του βαφέας, που τον έλεγαν Ίδμονα. Αυτός είχε μια κόρη την Αράχνη, που ήταν περίφημη υφάντρα. Λέγεται μάλιστα ότι την τέχνη της υφαντικής της την είχε μάθει η ίδια η Αθηνά.
Η φήμη της Αράχνης, όσο περνούσε ο καιρός, εξαπλωνόταν παντού. Σιγά σίγα όμως – όπως γίνεται πολλές φορές- η δόξα άρχισε να της παίρνει τα μυαλά και να καυχιέται παντού για την τέχνη της.
-Είμαι η πιο καλή υφάντρα του κόσμου, έλεγε και ξαναέλεγε! Ούτε και αυτή ακόμα η Θεά Αθηνά δεν μπορεί να υφάνει τόσο λεπτά και δύσκολα σχέδια όπως υφαίνουν τα δικά μου χέρια!
Το έμαθε φυσικά η Θεά Αθηνά και της κακοφάνηκε πολύ. Έτσι μια μέρα πήρε την μορφή γριάς και παρουσιάστηκε μπροστά στην Αράχνη που εκείνη την ώρα καθόταν στον αργαλειό της και ύφαινε.
-Τι όμορφα που υφαίνεις ! της είπε.
Η Αράχνη φούσκωσε από περηφάνεια.
-Είμαι η πιο καλή υφάντρα του κόσμου αποκρίθηκε.
-Είσαι πολύ καλή της είπε η Θεά Αθηνά, αλλά γνωρίζω και άλλους που υφαίνουν το ίδιο όπως εσύ και ίσως και καλύτερα. Και εγώ μπορώ και υφαίνω..
-Έτσι όμορφα όπως εγώ είπε η Αράχνη;
Αποκλείεται. Ούτε και αυτή ακόμα η Θεά Αθηνά δεν μπορεί να υφάνει όπως εγώ ..
-Είπες μεγάλη κουβέντα, Αράχνη, της είπε η Θεά Αθηνά. Μην είσαι τόσο περήφανη και σίγουρη για την τέχνη σου.
-Μα κοίταξε γύρω σου να δεις τα υφαντά μου και τότε θα με παραδεχτείς είπε εκείνη.
-Μήπως θέλεις να δοκιμάσουμε, ποια από τις δύο μας υφαίνει καλύτερα πρότεινε η Αθηνά.
Δέχτηκε με χαρά η Αράχνη και έδωσε τη θέση της στην άγνωστη γυναίκα. Η Αθηνά διάλεξε σαν σχέδιο την τιμωρία ενός ανθρώπου που δεν σεβόταν τους Θεούς του Ολύμπου και θεωρούσε τον εαυτό του καλύτερό τους. Ήθελε με αυτό τον τρόπο να κάνει την Αράχνη να δείξει σεβασμό, και μεταμέλεια, διαφορετικά θα την τιμωρούσε.
-Πως σου φαίνεται το σχέδιο ρώτησε η Αθηνά με τη μορφή γριάς μόλις τέλειωσε
–Χμμ καλό είναι, αποκρίθηκε η Αράχνη, αλλά τώρα θα δεις και το δικό μου.
Κάθισε στον αργαλειό και η αλαζονεία της ήταν τέτοια, που άρχισε να υφαίνει τους Θεούς του Ολύμπου με όλα τους τα ελαττώματα, σαν να ήθελε να τους ειρωνευτεί,
Η Αθηνά είχε γίνει πια έξω φρενών από την ασέβειά της.
-Σε προειδοποίησα Αράχνη, της είπε και πήρε την ολόλαμπρη και αυστηρή μορφή της.
-αλλά είναι τέτοιος ο εγωισμός σου που δεν έδωσες σημασία στην προειδοποίησή μου.
-Ε λοιπόν αχάριστη γυναίκα θα σε μάθω άλλη φορά να μην κατηγορείς τους Θεούς που σε έχουν ευεργετήσει.
Και αμέσως την άγγιξε, και η αράχνη μεταμορφώθηκε από όμορφη κοπέλα στο έντομο που όλοι γνωρίζουμε σήμερα.
Ένα έντομο που δεν κάνει τίποτα άλλο από να υφαίνει όλη ημέρα. Υφαίνει με υπομονή και τέχνη τον ιστό της, αλλά πότε ο άνεμος, πότε τα ζώα, και πότε οι άνθρωποι της τον καταστρέφουν.
Και αρχίζει και πάλι, και πάλι να υφαίνει με την ίδια υπομονή και τέχνη..
