Από τον αγαπημένο μας Βασιλάκη Καϊλα, την πρώτη γυναίκα λούστρο, στο σήμερα, και τον Χρήστο που συνεχίζει το επάγγελμα και περάσαμε ένα πρωινό μαζί του.
ιστορικη αναδρομη και η ματιά στο σήμερα με τον λούστρο της Βουκουρεστίου
Το επάγγελμα του λούστρου το έχουμε οι περισσότεροι συνδυάσει με τον Βασιλάκη Καΐλα στις αξέχαστες ελληνικές ταινίες.
Ταινίες που έφερναν δάκρυα στα μάτια, δείχνοντας την αγωνία της βιοπάλης, όπου ο πρωταγωνιστής ήταν συνήθως ένα παιδί πολύ φτωχό, που αναγκαζόταν να εργαστεί από μικρό και με χίλιες δυο στερήσεις να καταφέρει να σπουδάσει.
Υπάρχει μια νοσταλγία αυτής της ασπρόμαυρης Ελλάδας, όταν σκεφτόμαστε επαγγέλματα που άνθισαν τότε, με πολύ μεγάλες δυσκολίες, όπως ο λατερνατζής, ο γαλατάς, ο λούστρος και εκλείπουν πια. Ή μήπως όχι;
Η πρώτη γυναίκα λούστρος της Ελλάδας
Και όμως στο επάγγελμα αυτό υπήρξε και γυναίκα, και μάλιστα το 1911! Που ήταν εξαιρετικά πρωτοποριακό για την εποχή. Οι εφημερίδες τότε μάλιστα την αποκαλούσαν «η δεσποινίς λούστρος».
Η δυναμικότατη μάλιστα αυτή γυναίκα, η Βασιλική Οικονόμου, είχε το θάρρος και την παρρησία, να εγκατασταθεί στην πλατεία Ομονοίας, και μάλιστα να επιβληθεί ανάμεσα σε δύο λούστρους άνδρες!
Έχει μεγάλη αξία όμως να πούμε, για την εποχή εκείνη, πως όταν συγγενικό της πρόσωπο της επιτέθηκε, με την κατηγορία του ατιμάσματος και της προσβολής, οι ανταγωνιστές λούστροι όχι μόνο την υπερασπίστηκαν προφυλάσσοντάς την από την σωματική βία, αλλά βροντοφώναξαν πως «καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, πόσο μάλλον αυτή του βιοπαλαιστή».
Ο λούστρος του σήμερα και της οδού Βουκουρεστίου !
Ο Χρήστος αγαπά πολύ το επάγγελμά του, και μάλιστα ο θείος του πατέρα του ήταν αυτός που το ξεκίνησε, για να πάρει τη σκυτάλη ο ίδιος στα 13 του χρόνια. Η δε διαδικασία που ακολουθεί και μου εξήγησε είναι ολόκληρη ιεροτελεστία, που περιλαμβάνει βαφή, γυάλισμα, κερί, και το αποτέλεσμα όπως λέει είναι πάντα άψογο!
Ο Χρήστος είναι μόλις 22 χρονών, και μου εξηγεί ότι δεν πρόκειται για επάγγελμα αλλά για τέχνη, που μάλιστα τελειοποίησε στα 18 του χρόνια! Ρωτώντας τον αν έχει αντιμετωπίσει θρασύτητα ή κάποιας μορφής προσβολή, από κάποιο πελάτη, η απάντηση του είναι κατηγορηματική!
Όχι μόνο δεν αντιμετώπισε καμίας μορφής ρατσισμού, αλλά οι περισσότεροι πελάτες που είναι πια καθημερινοί, είναι και φίλοι.
Πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με αυτό το επάγγελμα;
Άρχισα από 13 χρονών, ο πατέρας μου μπήκε στο νοσοκομείο, στα 15 -16 μου άρχισα να το «γρηγορεύω» που λέμε, στα 18 πήγα στρατό. Στα 19 επέστρεψα και ερχόμουν καθημερινά από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ.
Είναι μια δουλειά που την έκανε και ο πατέρας σου;
Από τα 13 ξεκίνησε και ο πατέρας μου, σε μια άλλη Αθήνα βέβαια, και μάλιστα ερχόταν από τις 5 τα ξημερώματα, έως τις 5 το απόγευμα. Ο πρώτος διδάξας, ωστόσο ήταν ο θείος του πατέρα μου, που του έδειξε τα μυστικά, για να πάρω εγώ τη σκυτάλη στη συνέχεια. Να ναι καλά και ο κ. Λαλαουνης που μας άφησε να δουλέψουμε εδώ, έξω από το μαγαζί τους τόσα πολλά χρόνια.
Έχει ζήτηση το επάγγελμα;
Το χειμώνα έχει πάρα πολύ δουλειά, το καλοκαίρι σχεδόν καθόλου για αυτό και σταματάω. Και βεβαίως τον χειμώνα με τις βροχές και την κακοκαιρία, η δουλειά αυξάνεται σημαντικά. Κατά μέσο όρο έρχονται 15-20 πελάτες την ημέρα και το κόστος της υπηρεσίας που παρέχω είναι στα 5 ευρώ.
Ποιο είναι το όνειρό σου Χρήστο;
Αυτό που ήθελα να κάνω είναι να ανοίξω ένα μαγαζί κομμωτικής. Όμως κάνοντας ήδη 9 χρόνια αυτή του δουλειά, συνειδητοποιώ πως και μια ζωή να την κάνω, κανένα πρόβλημα δεν θα έχω!
Αυτός είναι ο Χρήστος λοιπόν! Που όταν τον ρώτησα αν έχει οικογένεια μου είπε ..ε είμαι πολύ μικρός για να κάνω οικογένεια, είμαι μόλις 22 ετών! Και σκέφτομαι 22 ετών, αλλά από τα 13 του χρόνια εργάζεται, με μια ωριμότητα και ένα σεβασμό που τον κάνει ξεχωριστό, και τόσο αγαπητό στον κόσμο τελικά!
