Mε την Βίκυ Μητρούλια-Τελίδου γνωριστήκαμε στο κανάλι ΑΡΤ ως εκπαιδευόμενες δημοσιογράφοι αρχικά. Είχαμε την χαρά τότε να μας εντάξει το κανάλι στο δυναμικό του. Κάποια στιγμή η Βίκυ άφησε το επάγγελμα, και έγινε μανούλα.
Κάμποσα χρόνια μετά, την ξανασυναντώ, ως μητέρα συγγραφέα, καθώς βρίσκω ότι μπορεί να εμπνεύσει και άλλες μανούλες να εκφράσουν την καταπιεσμένη τους δημιουργικότητα. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι η Βίκυ εκδίδει το νέο της βιβλίο, που πρώτα αφήνει την ψυχή της να ξεδιπλωθεί στο χαρτί και έπειτα γίνεται εικόνες, λέξεις τυπωμένες σε χαρτί.
Γιατί όχι και εσείς;
Mπορεί μια μανούλα να είναι και συγγραφέας παράλληλα;
Το κομμάτι της συγγραφής έχω την εντύπωση ότι γεννήθηκε μαζί μου. Θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφει τα πρώτα ποιήματα σε πολλή πρώιμη κατάσταση από την ηλικία των 12 χρονών.
Είναι ο μόνος τρόπος για να εκφράσω τα βαθύτερα συναισθήματά μου. Ο ερχομός ενός μωρού στην ζωή μιας γυναίκας αλλάζει την καθημερινότητα, αλλάζει τις ισορροπίες.
Σίγουρα το 24ωρο μοιάζει μικρό και απίστευτα εξαντλητικό τα πρώτα τα χρόνια της ζωής ενός παιδιού για την μαμά. Παρόλα αυτά, είναι τόσο γεμάτη η ψυχή μου από το αίσθημα της απέραντης αγάπης και της απόλυτης πληρότητας που μόνο με ολοκληρώνει.
Η ποίηση υπάρχει μέσα μου και τρέφεται από την ψυχή μου. Τα βράδια πάντα είναι που το σπίτι ησυχάζει και τότε χορεύουν οι λέξεις στα χαρτιά μου.
Είναι η ανάγκη μου να εκφραστώ, να ξεσπάσω, να θυμώσω, να λυπηθώ, να γεννήσω νέους έρωτες και μεγάλα πάθη. Το ανεκπλήρωτο, οι ατέρμονοι πόθοι, όλα εκεί ζουν, τις νύχτες μέσα στα χαρτιά μου. Άρα λοιπόν για μένα
η συγγραφή και η μητρότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα αφού το ένα δίνει ζωή στο άλλο.
Πως εμπνεύστηκες τον τίτλο του βιβλίου “Mαρμάρινα Δάχτυλα”;
Ο τίτλος του βιβλίου μου γεννήθηκε ένα βράδυ του χειμώνα. Ποτέ δεν ξέρω εκ των προτέρων τον τίτλο των βιβλίων μου.
Θυμάμαι πολύ καλά, πως είχε αρκετό κρύο, ήμουν ιδιαίτερα φορτισμένη συναισθηματικά, τα δάχτυλα μου τα ένιωθα μουδιασμένα, και την ψυχή μου σχεδόν.
Είναι φορές που όταν ξεκινάω να γράψω νιώθω πετρωμένη την καρδιά μου από όλα εκείνα τα βάρη που με κατακλύζουν. Δεν υπάρχει γιατί ή πως, δεν υπάρχει μέλλον εκείνες τις στιγμές στο μυαλό μου, υπάρχει μόνο συναίσθημα.
Άρα πίστεψε με για τον κάθε τίτλο είναι καθαρά η αίσθηση που έχω εκείνη την στιγμή. Θα ήταν ψέμα εάν σου έλεγα ότι ο τίτλος γεννήθηκε από μια συγκεκριμένη κατάσταση.
Τι πραγματεύεται το βιβλίο σου;
Η συγκεκριμένη ανθολογία, είναι μια μνεία, στον έρωτα, είναι ο φόβος του χωρισμού, είναι ο πανάρχαιος φόβος του θανάτου. Είμαι σίγουρη ότι και εσύ έχεις νιώσει να κρεμιέσαι στην «τελευταία» ανάσα ενός χωρισμού.
Η ζήλεια των εραστών, η απόγνωση του τέλους. Έκλεισες τα μάτια σου ποτέ την στιγμή που πονάς να δεις με της ψυχής σου τα μάτια πόσο κοντά είναι ο Αχέροντας…..
Το βιβλίο ακουμπάει τα βαθύτερα ένστικτα των ανθρώπων.
Πόσο χρόνο σου πήρε αλήθεια να γράψεις το βιβλίο, ενώ είσαι κατά πάνω που λέμε στο παιδάκι σου, και αυτό απαιτεί πολύ χρόνο και ενέργεια σίγουρα.
Άκου να δεις τώρα, όσον αφορά στον χρόνο της ολοκλήρωσης του βιβλίου. Αλήθεια είναι πολλή απαιτητική η καθημερινότητα με ένα μικράκι στο σπίτι.
Είναι γεγονός ότι η διαπαιδαγώγηση του παιδιού μου, είναι πρωτεύον ζήτημα για μένα. Όταν μιλάω για διαπαιδαγώγηση αναφέρομαι περισσότερο στο κομμάτι της συναισθηματικής πληρότητας του παιδιού μου, στην ολοκλήρωση της συναισθηματικής του νοημοσύνης και σε όλα εκείνα που θα δημιουργήσουν έναν άνθρωπο με εν συναίσθηση.
Άρα δεν σου κρύβω ότι όλα τα υπόλοιπα έρχονται αρκετά πιο πίσω.
Θα σου πω λοιπόν ότι οι νύχτες που έχω καταφέρει να μου ανήκουν, είναι εκείνες που βοήθησαν στην ολοκλήρωση του βιβλίου μου, σχεδόν 1 χρόνος χρειάστηκε για να μπει και η τελευταία τελεία.
Βίκυ πόσο εύκολο είναι να εκδόσεις σήμερα ένα βιβλίο;
Με ρωτάς κάτι που έχει πολλές παραμέτρους. Θα ακούσεις πολλές απόψεις γύρω από το θέμα της έκδοσης ενός βιβλίου. Το πρώτο ίσως που θα ακούσεις θα είναι ότι εάν πληρώσεις θα εκδόσεις βιβλίο. Θα απαντήσω λοιπόν, ότι ξεκάθαρα αυτό δεν ισχύει.
Οι εκδότες και ειδικά εκείνοι που βρίσκονται χρόνια στον χώρο του βιβλίου, όπως και αυτός στον οποίο έχω την τύχη να ανήκω, δεν θα εκδώσουν ποτέ ένα βιβλίο το οποίο δεν πρόκειται να κάνει πωλήσεις.
Μην γελιόμαστε τα πάντα έχουν να κάνουν με την ανταποδοτικότητα. Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι εάν αυτό που θα παραδώσεις δεν υπόσχεται κάτι, απλά δεν θα εκδοθεί.
Είναι μια υπέροχη διαδικασία, ένα ταξίδι. Παραδίδεις, συναισθήματα και βλέπεις να δημιουργείται από την αρχή είναι βιβλίο! Κάθε φορά είναι σαν να «γεννάς» ένα παιδί.
Tι θα συμβούλευες τις μανούλες που είναι σπίτι με τα μωρά τους, και έχουν την ανάγκη να κάνουν κάτι δημιουργικό;
Αν θα μπορούσα να δώσω μια συμβουλή σαν μαμά σε μια άλλη, αυτή θα ήταν να ακούνε τις ανάγκες τους.
Όταν η μαμά είναι ευτυχισμένη, τότε σίγουρα είναι και το παιδάκι της. Έγκειται στην κάθε μανούλα και την χρονική περίοδο στην οποία βρίσκεται.
Ένα μπορώ να πω με απόλυτη σιγουριά και αυτό είναι ότι όποια γυναίκα είχε την δύναμη να φέρει μια ζωή στον κόσμο, είναι και απόλυτα δυνατή να πραγματοποιήσει τους στόχους της. Τώρα το πως αντιλαμβάνεται η κάθε μια μας την έννοια της δημιουργικότητας είναι υποκειμενικό. Αυτό που γεμίζει την ψυχή μας, αυτό λογίζεται δημιουργία.
Σου λείπει καθόλου η δημοσιογραφία;
Τώρα χτύπησες φλέβα ειλικρινά! Η δημοσιογραφία μου λείπει και θα μου λείπει πάντα! Επέλεξα αυτό το «επάγγελμα» και στο βάζω σε εισαγωγικά γιατί ποτέ δεν το είδα έτσι, πάντα το έβλεπα ρομαντικά, μόνο και μόνο γιατί μου έδινε ζωή.
Η αλήθεια, η διαδρομή, η ένταση, το ψάξιμο, οι μαυρίλες, δεν υπάρχει κάτι που να μην μου λείπει. Ωστόσο ήταν απόλυτα συνειδητή η επιλογή μου να απέχω την στιγμή που αποφάσισα να δημιουργήσω οικογένεια και πολύ περισσότερο όταν επέλεξα το υπέροχο ταξίδι της μητρότητας.
Το ξέρεις πολύ καλά πως
στην δουλειά μας δεν υπάρχουν ωράρια και εγώ δεν ήθελα να στερήσω από τον γιό μου την παρουσία μου και όσα είχα να του δώσω.
Λάθος, σωστό, ναι θα σου πω ότι είναι υποκειμενικό για την κάθε γυναίκα. Για μένα η μητρότητα είναι το απόλυτο ταξίδι!!! Η ποίηση και η συγγραφή σε συνδυασμό με την μητρότητα έχουν πλάσει για μένα το απόλυτο.
Κάπως έτσι βλέποντας τα ρεπορτάζ, που τόσο μου λείπουν αισθάνομαι πλήρης και ας άφησα πίσω μου μια ακόμα μεγάλη μου αγάπη την δημοσιογραφία. Παρόλα αυτά έχω μάθει στην ζωή μου να αφήνω όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.
