Εκείνο που γνωρίζουμε από τις ιστορικές πηγές είναι ότι κατά τον 9ο αιώνα π. Χ έγινε συνθήκη ανάμεσα στις τρεις πόλεις την Ήλιδα, την Πίσα και τη Σπάρτη, και ότι με αυτή τη συνθήκη η Ήλις αναγνωριζόταν χώρα ιερή και απρόσβλητη και θεσπιζόταν η εκεχειρία κατά την περίοδο της ιερομηνίας, κατά τις ημέρες δηλαδή που γίνονταν οι αγώνες.
αρχικα οι αγωνεσ κρατουσαν μονο μια ημερα και απαγορευοταν η παρακολουθηση απο τισ γυναικεσ
Και τελούνταν κάθε 4 χρόνια, ενώ το τετραετές διάστημα ονομάστηκε Ολυμπιάς και μάλιστα χρησιμοποιήθηκε ως σταθερά, αφού πρώτη Ολυμπιάς θεωρήθηκαν οι αγώνες του 776π. Χ και διήρκεσαν μέχρι το 393μ. Χ δηλαδή 1.169 έτη!
Κατά το 393 όμως καταργήθηκαν οριστικά από τον Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Θεοδόσιο τον Α΄. Από τότε ο χρόνος και οι άνθρωποι άρχισαν να καταστρέφουν συστηματικά τον ιερό χώρο, που έως τότε παρέμενε σχεδόν γεμάτος με περίλαμπρα μνημεία.
Ήρθαν έπειτα οι φοβεροί σεισμοί του 522, και 551 και ολοκλήρωσαν την καταστροφή. Κατά τους μεσαιωνικούς μάλιστα χρόνους είχε λησμονηθεί ακόμα και το όνομα της Ολυμπίας πάνω στην οποία είχε κτισθεί ένα χωριό τα Σέρβια ή Σερβιανά που αργότερα ονομάστηκε Αντίλαλος.
οι θεατεσ υπεφεραν γιατι παρακολουθουσαν τουσ αγωνεσ χωρισ σκεπη στον ηλιο
Μόνο από τον 17ο αιώνα αναγνωρίσθηκε η αρχαία Ολυμπία έως τότε ονομαζόταν ακόμα Λαγκάδι. Από το 1723 μάλιστα άρχισαν κάποιες ερασιτεχνικές ανασκαφές που μετά το 1875 έγιναν συστηματικές από Γερμανούς αρχαιολόγους για να φέρουν γρήγορα στο φως όλο το μεγαλείο της αρχαίας Ολυμπίας.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες τελούνταν μετά τις θερινές τροπές του ήλιου στην πρώτη πανσέληνο αμέσως μετά τις τροπές. Αρχικά οι αγώνες διαρκούσαν μόνο μια ημέρα. Με τη συνεχή όμως προσθήκη αγωνισμάτων, ο χρόνος αυξήθηκε σταδιακά σε 3 ημέρες και από το 468π.Χ σε πέντε ημέρες.
Στους αγώνες συμμετείχαν μόνο Έλληνες που ήταν απαραίτητο όμως να είναι ελεύθεροι πολίτες. Οι δούλοι δεν είχαν το δικαίωμα συμμετοχής μπορούσαν όμως να τους παρακολουθούν.
Αλλά απαγορευόταν αυστηρά η παρακολούθηση των αγώνων από τις γυναίκες. Και οι παραβάτιδες μάλιστα καταδικάζονταν σε θάνατο με κατακρήμνιση από το Τυπαίο όρος και τούτο σύμφωνα με το τοπικό έθιμο.
Οι θεατές ήταν συνήθεια να παρακολουθούν χωρίς σκεπή, και για αυτό υπέφεραν πολύ από τον ήλιο εκείνων των ημερών.
Δεν είναι λίγοι οι συγγραφείς που υποστηρίζουν ότι όχι μόνο δεν πρόκειται για τέρψη και απόλαυση αλλά για τιμωρία το γεγονός αυτό.
πωσ βγηκε η φραση υπερεβη τα εσκαμμενα
Ο Θαλής ο Μιλήσιος λέγεται ότι πέθανε από την κακουχία όταν σε ηλικία 80 ετών θέλησε να παραστεί σε μία Ολυμπιάδα.
Ωστόσο όλες αυτές οι δυσκολίες δεν εμπόδιζαν τους Έλληνες να συρρέουν με πάθος στην Ολυμπία. Εξ άλλου τα ρεκόρ που πραγματοποιούσαν οι αθλητές ξεπερνούσαν κάθε όριο.
Για το άλμα εις μήκος για παράδειγμα αναφέρεται ότι ο Φαύλος πήδησε τόσο μακριά ώστε βγήκε έξω από το σκάμμα. Έτσι βγήκε η φράση λοιπόν ‘’υπερέβη τα εσκαμμένα’’.
Μαζί με τους αθλητικούς αγώνες στην Ολυμπία γίνονταν και διαγωνισμοί τέχνης, φιλολογίας και θεάτρου, που συχνά προκαλούσαν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Λέγεται μάλιστα ότι μπροστά στο ναό του Διός και της Ολυμπίας ο Ηρόδοτος διάβασε ένα μέρος της ιστορίας του, έχοντας ανάμεσα στο ακροατήριο του και το νεαρό τότε Θουκυδίδη.
ο σκοποσ των ολυμπιακων αγωνων
Το βαθύτερο νόημα όμως των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν το εξής: Ήταν αγώνες πανελλήνιοι και σκοπό είχαν τη συναδέλφωση όλων των Ελλήνων ενώ ταυτόχρονα καλλιεργούσαν το πνεύμα για μια διαρκή ειρηνική άμιλλα.
Για τους σπουδαίους αυτούς λόγους η Ολυμπία σαν πνευματικό και πολιτικό κέντρο προκαλούσε συνεχή και βαθιά επίδραση στην πνευματική, κοινωνική και πολιτική ζωή του αρχαίου ελληνικού κόσμου.
Η ιερά Άλτιν, το Ηρώον, οι Ζάνες και η Στοά της Ηχούς
Η Ολυμπία είχε σαν κέντρο της την «ιερά Άλτιν” το ιερό Άλσος δηλαδή, η οποία ήταν περικλεισμένη με περίβολο που είχε το σχήμα τραπεζίου. Η Άλτις περιελάμβανε πολλά μνημεία από τα οποία το απόλυτα πρώτο και το σπουδαιότατο ήταν ο μέγας ναός του Ολυμπίου Διός που κτίσθηκε το 455π.Χ και είχε διαστάσεις 64* 27 μέτρα.
Στον σηκό του τεράστιου αυτού ναού ήταν τοποθετημένο το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός που ήταν έργο του μεγάλου γλύπτη Φειδία. Το άγαλμα αυτό μάλιστα θεωρούταν ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.
Κανένας όμως δεν γνωρίζει τι απέγινε αυτό το θαυμαστό έργο όταν αργότερα η Ολυμπία άρχισε να παρακμάζει.
Το Ηραίο είναι ο ναός της Ήρας της συζύγου του Διός. Πρόκειται για τους αρχαιότερους ναούς της Ελλάδος. Εκεί στο Ηραίο βρέθηκε το λαμπρό άγαλμα του Ερμή του Πραξιτέλους που σήμερα στολίζει το μουσείο της Ολυμπίας. Ανάμεσα στους δύο ναούς του Διός και της Ήρα βρισκόταν το Πελόπειον που ήταν τέμενος αφιερωμένο στον Πέλοπα, τον μεγάλο τοπικό ήρωα της Ολυμπίας.
Μέσα στην Άλτι επίσης βρίσκονταν οι δώδεκα θησαυροί που τους ίδρυσαν δια΄φορες ελληνικές πόλεις (θησαυρός των Μεγαρέων, των Γελώων, των Σικυωνίων) κ.α
Μπροστά από αυτούς ήταν στημένοι οι χάλκινοι Ζάνες ονομασία που είναι ο πληθυντικός του Ζευς.
Μάλιστα οι Ζάνες ήταν μικρά χάλκινα αγάλματα που κατασκευάζονταν από πρόστιμα αθλητών, για όσους καταδικάζονταν για κάποια παράβαση κατά τη διάρκεια των αγώνων.
Η Στοά της Ηχούς είχε μήκος 97,5 μέτρα και ανταπέδιδε μέσα και έξω στο ναό του Διός, επτά φορές τη φωνή του κήρυκα που διαλαλούσε στο Στάδιο το όνομα και την πατρίδα του νικητή των αγώνων.
BenQ Digital Camera
Έτσι το μήνυμα της νίκης έφθανε όχι μόνο στα αυτιά των απομακρυσμένων θεατών αλλά και μέσα στο ναό που καθόταν μεγαλοπρεπής στον θρόνο του, ο ειδικά τιμώμενος με τους αγώνες, Ολύμπιος Ζευς.
Η Στοά της Ηχούς είχε 44 δωρικούς κίονες. Άλλα κτίρια ήταν το Πρυτανείον όπου υπήρχε η εστία με το «άσβεστον πυρ» και τέλος το Μητρώον, δωρικός ναός αφιερωμένος στην Κυβέλη τη μητέρα των Θεών.
Αλλά και έξω από την Άλτι υπήρχαν σημαντικά μνημεία τα κυριότερα μάλιστα ήταν.
Το Βουλευτήριον όπου συνεδρίαζε η Ολυμπιακή Βουλή που απαρτιζόταν από πολίτες της Ήλιδος και είχε τη γενική ευθύνη και διαχείριση των κοινών της Ολυμπίας. Το Λεωνίδαιον που ήταν το μεγαλύτερο οικοδόμημα της εποχής και χρησίμευε σαν ξενώνας προσωπικοτήτων.
Το Γυμνάσιο ή Παλαίστρα που ήταν κοντά στο Λεωνίδαιον. Και τέλος το Ηρώον μικρό ιερό ιδρυμένο για να τιμηθούν οι ήρωες των Ηλείων που λατρεύονταν στην Ολυμπία.
Από την μεγάλη λαογραφία -γεωγραφία- ιστορία Ελλάς του κ. Ρωμαίου
