Σε έναν παραμυθένιο κόσμο γεμάτο χρώματα και ιστορίες, υπάρχει ένα εργαστήριο όπου η φαντασία ζωντανεύει.

Εκεί, μία από τις πιο αγαπημένες συγγραφείς και εικονογράφους παιδικής λογοτεχνίας, η Λιάνα Δενεζάκη, δε σταματά να δημιουργεί το δικό της παραμυθένιο σύμπαν.

Φέτος, συμπληρώνοντας 20 χρόνια στον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας, μιλά για τις τρεις ιδιότητες που την καθορίζουν, τις πηγές της έμπνευσης της, αλλά και το πώς καταφέρνει να μετατρέπει τη φαντασία της σε ιστορίες που αγγίζουν τις καρδιές μικρών και μεγάλων.

Ξεκινήσατε ως εικονογράφος χαρίζοντας μας περισσότερα από 350 υπέροχα βιβλία. Συνεχίσατε την πορεία σας ως συγγραφέας, γράφοντας 27 παιδικά βιβλία κι ένα μυθιστόρημα ενηλίκων.

Πριν από πέντε χρόνια συν ιδρύσατε τις εκδόσεις Κίτρινο πατίνι. Πώς οι διαφορετικές αυτές ιδιότητες σας τροφοδοτούν η μία την άλλη;

Ως εικονογράφος νιώθω την ελευθερία να ζωγραφίζω κόσμους ονειρικούς, γεμάτους χρώμα και φαντασία. Κάθε εικόνα κρύβει αμέτρητες ιστορίες· προκλήσεις κι ευκαιρίες για να εκφράσω τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου. Η εικονογράφηση τροφοδοτεί τη συγγραφική μου φωνή, καθώς με ωθεί να μετατρέψω σε λέξεις, τις εικόνες που έχω μέσα μου.
Ως συγγραφέας λατρεύω να πλάθω ήρωες και να δημιουργώ ιστορίες. Η συγγραφή για μένα είναι ένα ταξίδι γεμάτο εκπλήξεις, όπου κάθε αναγνώστης γίνεται συνδημιουργός, προσθέτοντας τη δική του ματιά και ερμηνεία.
Ως εκδότρια, νιώθω την ευθύνη να φέρω στο προσκήνιο βιβλία που θα εμπνεύσουν τα παιδιά. Η εμπειρία μου ως συγγραφέας και εικονογράφος με βοηθά να αξιολογώ με κριτική ματιά τα κείμενα και τις εικόνες, με στόχο να προσφέρω στους μικρούς αναγνώστες ποιοτικές ιστορίες, που θα πυροδοτήσουν τη φαντασία τους.

Κάθε μία από αυτές τις ιδιότητες μου αποτελούν για μένα μοναδικά κομμάτια ενός παζλ, που
συνδυάζοντάς τα δημιουργούν αυτό που αγαπώ περισσότερο: παιδικά βιβλία.

Μοιραστείτε μαζί μας ένα περιστατικό που σας συνέβη σε κάποια
από τις παρουσιάσεις σας στα σχολεία.

Σε μια επίσκεψη μου σε ένα νηπιαγωγείο των Χανίων, βίωσα μια
απρόσμενη εμπειρία. Με αφορμή ένα από τα παραμύθια μου,
ξεκινήσαμε να δημιουργούμε ένα άλλο. Ύστερα, ήρθε η ώρα της
εικονογράφησης.

Ξαφνικά, ένα αγοράκι ξέσπασε σε κλάματα όταν ο
μαρκαδόρος του, σε μια άτυχη στιγμή, τρύπησε το χαρτί!

«Μα τώρα είναι πιο ωραία!» Είπα αυθόρμητα, προσπαθώντας να τον παρηγορήσω και με σκοπό να αντιστρέψω την κατάσταση.” Έπιασε! Η ματιά του μικρού φωτίστηκε απρόσμενα. Κοίταξε για λίγο την τρύπα και την έφερε μπροστά στο μάτι του. «Έφτιαξα τηλεσκόπιο!» Αναφώνησε θριαμβευτικά.

Ελάχιστα λεπτά πιο μετά, η τάξη γέμισε… τηλεσκόπια! Κάθε ζωγραφιά είχε αποκτήσει μια τρύπα. Κάπως έτσι, τα τηλεσκόπια τρύπωσαν στην ιστορία μας. Αυτό που συνέβη εκείνο το πρωινό, για μένα έγινε μια διαρκής υπενθύμιση ότι κάθε λάθος, καθετί απρόσμενο, μπορεί να μετατραπεί σε ευκαιρία για δημιουργία.

Εάν μπορούσατε να ζήσετε μέσα σε ένα από τα βιβλία σας, ποιο θα ήταν;

Εάν μπορούσα να ζήσω μέσα σε ένα από τα βιβλία μου, θα επέλεγα -χωρίς δεύτερη σκέψη- το «Ποιος θα γίνει αρχηγός;», όχι όμως από την αρχή της ιστορίας, αλλά από το σημείο που το δάσος αλλάζει όνομα και μετατρέπεται σε Δάσος της Χαράς.

Εκεί, όπου βασιλεύουν η ειρήνη και η αρμονία και κανείς δεν είναι αρχηγός. Τα  ζώα έχουν αφήσει πίσω τις διαφορές τους, συνεργάζονται, μοιράζονται και χαίρονται την ομορφιά της φύσης και της ζωής.

Πανηγυρίζουν όλα μαζί για τα επιτεύγματα τους, τραγουδούν τη χαρά, ζωγραφίζουν τα όνειρα τους, χοροπηδούν ξέγνοιαστα, γράφουν ιστορίες γεμάτες αισιοδοξία, γελούν, αγαπούν.

Κάθε μέρα στο Δάσος της Χαράς θα ήταν και μια μοναδική εμπειρία. Θα περνούσα τις ώρες μου εξερευνώντας τα δρομάκια του δάσους, αν και σίγουρα θα επισκεπτόμουν καθημερινά τη βιβλιοθήκη του λαγού, για να δανειστώ κάποιο από τα βιβλία του, πριν περάσω
από το αρωματοπωλείο των ασβών, για να μυρίσω τις νέες, μεθυστικές δημιουργίες τους.

Ποια είναι η αγαπημένη σας λέξη και γιατί;

Κλείνω τα μάτια μου και αφήνω τον εαυτό μου να χαθεί στην αίσθηση της άμμου στα πόδια μου, στην μυρωδιά της αλμύρας, και στον ήχο των απαλών κυμάτων που έρχονται και φεύγουν.

Η λέξη «φλοίσβος» είναι αναμφίβολα η αγαπημένη μου, καθώς με ταξιδεύει σε μια μακρινή παραλία με τον αγαπημένο μου, όπου η μόνη έγνοια μας είναι η γαλήνη και η αρμονία.

Ποια είναι η συμβουλή σας προς τους νέους συγγραφείς και
εικονογράφους;

Να είστε παθιασμένοι, αληθινοί, ανοιχτοί και επίμονοι. Μη φοβάστε
τα λάθη και μη σταματήσετε ποτέ να κυνηγάτε τα όνειρα σας!

Και μια που μιλάμε για όνειρα. Ποιο είναι το δικό σας επόμενο
όνειρο;

Δεν είναι μόνο ένα! Όπως όταν ήμουν μικρή καθημερινά ξυπνούσα με μια καινούρια ιδέα για το τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, έτσι και τώρα καθημερινά ξυπνώ με ένα καινούριο σχέδιο και όνειρο για το μέλλον.

Πώς φαντάζεστε τον αντίκτυπο της δουλειάς σας στον κόσμο;

Πιστεύω ακράδαντα πως η τέχνη έχει τη δύναμη να αγγίξει τις ψυχές των ανθρώπων, να τους προβληματίσει, να ξυπνήσει μέσα τους συναισθήματα και σκέψεις, να τους ωθήσει, αν το επιθυμούν, να υιοθετήσουν μια διαφορετική οπτική.

Μέσα από τη δουλειά μου, θέλω να εμπνεύσω νέους δημιουργούς να κυνηγήσουν τα όνειρά
τους, να αγγίξουν τα όρια τους και να ξεπεράσουν το εαυτό τους. Ονειρεύομαι ένα εκπαιδευτικό σύστημα όπου η τέχνη κατέχει τη θέση που της αξίζει.

Οραματίζομαι ένα σχολείο όπου η Φαντασία, η
Ενσυναίσθηση, η Κριτική Σκέψη, η Αγάπη διδάσκονται με την ίδια
βαρύτητα που δίνουμε στα Μαθηματικά και τη Γλώσσα.

Ένα σχολείο που καλλιεργεί στους μαθητές, εκτός από δεξιότητες, και αξίες, που θα τους βοηθήσουν να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες, σε ενεργούς πολίτες και να διαμορφώσουν ένα καλύτερο μέλλον.

Είμαι πεπεισμένη πως η τέχνη έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο και δε θα πάψω ποτέ να δημιουργώ, να αγωνίζομαι και να προσπαθώ γι’ αυτό!