”Η μοίρα των ανθρώπων ειναι φτιαγμένη από ευτυχισμένες στιγμές, όλων η ζωή τις έχει, αλλά όχι από ευτυχισμένες εποχές” είχε πει ο σπουδαίος Γερμανός φιλόσοφος, σε έναν από τους αφορισμούς του.’‘
Κατά τον Νίτσε λοιπόν, η ευτυχία είναι εύθραυστη και φευγαλέα, επειδή μπορεί να τη ζήσει κανείς μόνο σε ορισμένες στιγμές. εξάλλου αν μπορούσαμε να την απολαμβάνουμε αδιάκοπα, θα έχανε όλη την αξία της, αφού μπορούμε να την αντιληφθούμε μόνο ως αντίθεση.
Πράγματι, έπειτα από μία εβδομάδα με συννεφιά, η ηλιόλουστη μέρα μας φαίνεται σαν θείο Δώρο.
Κατά τον ίδιο τρόπο η χαρά είναι πιο λαμπερή, όταν βγαίνει κανείς από το πηγάδι της θλίψης.
Μία μάστιγα της εποχής ειναι πιστεύουμε ότι έχουμε την υποχρέωση να αισθανόμαστε ευτυχισμένοι παντού και πάντα. Και αυτό αυξάνει το στρες.
Η άρνηση της θλίψης προκαλεί την διάδοση της κατανάλωσης αντικαταθλιπτικών και των θεραπειών, αλλά και τη σπατάλη σε πράγματα που δεν χρειαζόμαστε.
Μοιάζει σαν να πρέπει να νιώθουμε ντροπή αν δεν έχουμε ένα μόνιμο χαμόγελο ευτυχίας στα χείλη μας. Αντιθετα με την ψευδή αυτή οπτική, ο Νίτσε υπενθυμίζει ότι η ευτυχία δίνεται μόνο σε αναλαμπές, και όταν εμείς προσπαθούμε να τη διαιωνίσουμε, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να καταστρέφουμε ακόμα και τις στιγμές αυτές, που μας βοηθούν να προχωράμε στον μακρύ και βασανιστικό δρόμο της ζωής.
