Ζούμε σε μια εποχή που η ραγδαία εκτόξευση της τεχνολογίας έχει πολλά οφέλη για τον σύγχρονο άνθρωπο, ενίοτε όμως γίνεται και λίγο τρομακτική.
Πρόσφατα είδαμε από το κανάλι της ΕΡΤ τον πρώτο δημοσιογράφο ρομπότ! γεγονός που προκάλεσε διάφορες αντιδράσεις, αν σκεφτεί κανείς ότι η δημοσιογραφία περνά ιδιάιτερη κρίση, πόσο μάλλον για να γίνεται η δουλειά από μια εξελιγμένη αυτόματη μηχανή!
Πρόσφατα δε, είδαμε και ρομπότ να σερβίρουν σε ταβέρνα, τουλάχιστον ως προς τις βαριές χειρονακτικές εργασίες, καθώς ο ιδιοκτήτης, και ορθώς δεν φαίνεται διατεθειμένος να αντικαταστήσει την ανθρώπινη επαφή με τυποποιημένες οδηγίες από ένα ρομποτάκι!
Όμως ας κάνουμε ένα μικρό ταξίδι στην αρχαιότητα για να παρακολουθήσουμε τον μύθο, που θέλει να έχει κατασκευασεί το πρώτο ρομπότ, μάλιστα με πολύ σημαντικό ρόλο, ως προς την φύλαξη της Κρήτης, και το οποίο φαίνεται να διέθετε υπερφυσικές δυνάμεις.
ταλωσ το υπερφυσικο ρομποτ που δημιουργηθηκε απο τον ηφαιστο ή τον δαιδαλο
Το όνομα Τάλως αποδίδεται τόσο σε ανθρώπινα όντα όσο και μια περίφημη μηχανική κατασκευή, η οποία σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία του μύθου πρέπει να ήταν το πρώτο ρομπότ στην παγκόσμια ιστορία.
Σαν υπαρκτό ανθρώπινο ον, θεωρείται γιος της Πολυκάστης ή Πέρδικας, αδελφής του Δαιδάλου, που επηρεασμένος από την μηχανική ιδιοφυία του θείου του έκανε και ο ίδιος σημαντικές ανακαλύψεις, όπως το πριόνι από ένα ψαροκόκαλο μάλιστα!, τον κεραμικό τροχό, και τον διαβήτη.
Didrachm_Phaistos_obverse_CdM
Σαν μηχανικό τεχνικό πλάσμα, ο Τάλως, οφείλει την κατασκευή του είτε στον Δαίδαλο είτε στον Ήφαιστο. Επικρατέστερη είναι η άποψη που θέλει κατασκευασμένο τον Τάλω από τον Ήφαιστο, κατά εντολή του Δία, ο οποίος τον χάρισε έπειτα στον Μίνωα για να φυλάει την Κρήτη.
Ήταν κατασκευασμένος από μπρούτζο και διέθετε μια και μοναδική φλέβα, η οποία ξεκινούσε από το λαιμό του και κατέληγε στον αστράγαλό του, όπου ένα χάλκινο καρφί ή βίδα έκλεινε την έξοδό της.
Μέσα στη φλέβα του Τάλω κυλούσε ο ιχώρ, δηλαδή το «αίμα των αθανάτων», θείο υγρό που του έδινε ζωή.
Κύριο έργο του Τάλω ήταν να διατρέχει τις ακτές της Κρήτης, τρεις φορές την ημέρα, να ρίχνει βράχους στα εχθρικά πλοία, να σκοτώνει τους εισβολείς, και επιπλέον να περιφέρεται στο εσωτερικό του νησιού, μεταφέροντας από χωριό σε χωριό τους νόμους που θεσμοθετούσε ο Μίνωας.
Τους εισβολείς εξόντωνε, αγκαλιάζοντάς τους, ενώ ταυτόχρονα πυρακτωνόταν, άγνωστό πως, και τους κατέκαιγε.
Όλες οι προδιαγραφές του μύθου για τον Τάλω, είναι προδιαγραφές ενός υπερφυσικού ρομπότ, ή ανδροειδούς με τα εξής χαρακτηριστικά: μεγάλη ταχύτητα, τεράστια δύναμη εκτόξευσης βαρών, υγρά μπαταρίας, αυτοθέρμανση.
Χαρακτηριστικός όμως είναι και ο «θάνατος» του Τάλω. Όταν από την Κρήτη περνούσαν οι Αργοναύτες, ο Ποίας, πατέρας του Φιλοκτήτη, τόξευσε το χάλκινο καρφί στη φτέρνα του Τάλω, το έβγαλε από τη θέση του και έτσι χύθηκε ο ιχώρ.
Αν αυτά είναι πράγματι στοιχεία ενός μύθου, τότε ο μύθος αναφέρεται σε κάποιο ρομπότ ίσως από τα πιο εξελιγμένα που κατασκεύασε ο Ήφαιστος.
Ενώ ο θάνατος του, με τη φτέρνα θυμίζει κατά πολύ την γνωστή σε όλους μας «Αχίλλειο πτέρνα».
Αν σε μια εικονική πραγματικότητα, φανταζόμασταν έναν σύγχρονο Τάλω με όρους φύλαξης, όπως τα σύνορά μας, τις περιουσίες των πολιτών, ακόμα και τους χώρους όπου δηλητηριάζουν τα ζώα, τότε εύκολα θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι φυσικά με ελεγχόμενη χρήση, και με σύνεση, και με σεβασμό βεβαιώς στην ανθρώπινη ζωή, θα μπορούσε να είναι χρήσιμο.
Επομένως δεν είναι η ίδια η τεχνολογία, που γίνεται επικίνδυνη, αλλά μόνο η χρήση που ο άνθρωπος αποφασίζει να της δώσει.
*πληροφορίες από το βιβλίο Μηχανική &Τεχνολογία στην Αρχαία Ελλάδα του Χρήστου Δ. Λάζου
