Όταν παίξαμε στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, η εμπειρία ήταν πρωτόγνωρη.
Ο εθελοντισμός, είναι κάτι υπέροχο, που το καταλαβαινεις μόνο όταν το βιώσεις.
ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΕΣ
Νόμισα, ότι θα μας γιουχάρουν, είχα αυτό το φόβο, που πηγάζει από τα στερεότυπά μας. Και όμως δεν έχω ξαναδεί πιο ευγενικό κοινό. Γέλασαν με την καρδιά τους, μας αγκάλιασαν, μας είπαν πόσο πολύ ανάγκη είχαν την ψυχαγωγία.
Οι φυλακές, από την προσωπική μου εμπειρία, δεν είναι πάντα αυτό που νομίζουμε. Είδα ένα ευγενέστατο προσωπικό, και είδα αυτό που λέω πραγματικό σωφρονισμό. Γίνονται μαθήματα ραπτικής, μαθήματα αγγλικών, όλα από εθελοντές, με στόχο οι γυναίκες όταν θα βγουν, να είναι χρήσιμες και να μην βιώσουν κοινωνικό αποκλεισμό.
Η Τέχνη περνάει ελεύθερη ανάμεσα από τα συρματοπλέγματα και οδηγεί στην κάθαρση. Αυτός θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος της αποστολής της ομάδας προσφοράς της Συναισθηματικής Διαλεκτικής, του Στέλιου Καλαθά, στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού.
Οι σιδερένιες πόρτες άνοιξαν, με την εξαιρετική ευγένεια και οργάνωση του προσωπικού, προκειμένου να πάρει σάρκα και οστά η αποστολή της ομάδας, που δεν ήταν άλλη από την παροχή χαράς μέσα από την τέχνη.
Η σπονδυλωτή σάτιρα, «Γίναμε θέατρο» σε σκηνοθεσία του Στέλιου Καλαθά παρουσιάστηκε στο προαύλιο χώρο, με υλικά που υπήρχαν στο σωφρονιστικό κατάστημα και δημιούργησαν ένα όμορφο σκηνικό για την παράσταση.
Η ομάδα έφερε πίσω από τα κάγκελα το βαθύτερο μήνυμα του θεάτρου, που μετουσιώνει την αγωγή της ψυχής ,την επιμόρφωση, την θεραπεία και την αυτογνωσία.
Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία τόσο για τους εθελοντές ηθοποιούς όσο και για τις
κρατούμενες που απόλαυσαν την παράσταση με την καρδιά τους, ενώ λίγο αργότερα
τη σκυτάλη πήρε η μουσική και ο χορός, για να μετατραπεί σε μια πρωτόγνωρη
γιορτή συνάντησης ,αγάπης και αλληλεγγύης.
Και είναι τόσο οξύμωρο, ότι ενώ στερεοτυπικά η εικόνα των φυλακών συνδέεται με πρόσωπα σκυθρωπά, μελαγχολικά, με αυστηρότητα και σκοτεινιά, η πραγματικότητα έδειξε ότι υπάρχουν οι στιγμές, όπου δεσμοφύλακες, κρατούμενοι, προσωπικό και εθελοντές γίνονται ένα γαϊτανάκι αγάπης, ανθρωπιάς, αλληλεγγύης.
Οι ψυχές εξάλλου δεν γνωρίζουν από ταμπέλες, και η αγάπη δεν γνωρίζει την διάκριση. Σε αυτή τη βάση, η ομάδα προσφοράς του κ. Καλαθά έχει συνδράμει με τον ίδιο τρόπο, έχοντας παίξει σε νοσοκομεία, ορφανοτροφεία ,γηροκομεία, ιδρύματα με κακοποιημένα παιδιά, το Άσυλο Ανιάτων και άλλους οργανισμούς.
Βαθύτατη εκτίμηση και ευχαριστίες προς την Διευθύντρια Γυναικείων Φυλακών κ. Κωνσταντοπούλου Τριανταφύλλη, και την κ. Μουσχή την κοινωνική λειτουργό, που αποδεικνύουν έμπρακτα, πως ο σωφρονισμός στην πραγματική του διάσταση, περνά μέσα από το πλούσιο έργο δραστηριοτήτων που παρέχουν στις κρατούμενες, προσφέροντας αρωγή και υψηλού επιπέδου πολιτισμό. Εξάλλου, όπως τόνισε ο Στέλιος Καλαθάς, η τέχνη αλλά και η προσφορά μπορούν να χαρίσουν ελευθερία ακόμα και όταν είμαστε εγκλωβισμένοι…
