Οι παρακάτω μαρτυρίες, από το περιοδικό Φίλοι φυλακισμένων, δείχνουν την μετάνοια για κάποιους, τον αποκλεισμό για κάποιους άλλους, τα λάθη που πλήρωσαν, την αφόρητη μοναξιά, μα πάνω από όλα άθελά τους μας δείχνουν, πόσο πολύτιμο αγαθό είναι η ελευθερία, και πως αν ξανάρχιζαν από την αρχή, θα έπρατταν διαφορετικά.
Έχουμε σκεφτεί ποτέ πως νιώθουν κρατούμενοι και αποφυλακισμένοι;
«Δεν έχω κανέναν άνθρωπο ούτε να μου πάρει μια τηλεκάρτα. Ούτε επισκεπτήρια έχω!»
Κώστας κρατούμενος, ετών 42
«Το ξέρω, μόνο εγώ φταίω και οι επιλογές μου. Έχω αηδιάσει από την προηγούμενη ζωή μου…Δυστυχώς μόνο χρόνο δεν μπορούμε να αγοράσουμε..»
Αργύρης κρατούμενος, ετών 50
«Εδώ και 20 χρόνια η οικογένειά μου, μου γύρισε την πλάτη. Μόνος μου είμαι σε όλα ειδικά μέσα μου .. Είμαι απελπισμένος.. Έχω χρόνια να γελάσω..»
Σωτήρης αποφυλακισμένος/ στην απεξάρτηση/ άστεγος ετών 44
«Η φυλακή μου έδωσε τον χρόνο να σκεφτώ ποιος είμαι… Είναι πειρασμός ο δρόμος της παρανομίας και θέλω να ξεφύγω από αυτόν τον Γολγοθά.»
Αλέξης, αποφυλακισμένος ετών 29
«Κλαίω κάθε βράδυ όταν δεν με βλέπει κανείς.. Μέσα στην φυλακή ο πατέρας μου δεν με επισκέφτηκε ούτε μία φορά γιατί ντρεπόταν…Ντρεπόταν για μένα, και εγώ ντρεπόμουν που ζούσα.. Όμως χωρίς τα ναρκωτικά είμαι καλύτερος άνθρωπος,»
Λουκάς, αποφυλακισμένος – άστεγος ετών 51
«Είμαι άνεργη και δεν μπορώ με τίποτα να βρω δουλειά.. Με το που βλέπουν το ποινικό μητρώο με διώχνουν.. Η οικογένειά μου, μου γύρισε την πλάτη.. Είμαι ολομόναχη, φοβάμαι, δεν θέλω πάλι να καταφύγω στο αλκοόλ..»
Ζωή, αποφυλακισμένη, ετών 48
«Ο Θεός μου τα έδωσε όλα και τα έχασα όλα.. Τίποτα δεν είναι δικό μας, όλα είναι δανεικά. Όλα αυτά α χρόνια υπέφερα, και ξέρεις τι κατάλαβα; Σχέση με τα ναρκωτικά είχα πάνω από 40 χρόνια..40 χρόνια που τελικά έψαχνα τον Θεό..»
Διονύσης, αποφυλακισμένος άστεγος, ετών 65
*Από το περιοδικό φίλοι φυλακισμένων, με την σύσταση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Δείτε επίσης :
Οταν οι πόρτες στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού άνοιξαν στο συναίσθημα
