Τι κοινό μπορεί να έχουν αυτές οι δύο γυναίκες αλήθεια, ή μια μυθική προσωπικότητα και Βασίλισσα της Αιγύπτου, και η άλλη μια γυναίκα που έγινε μύθος.
Η Κλεοπάτρα δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφη, και στην Μέριλιν λέγανε ότι δεν είναι αρκετά όμορφη για τις ταινίες. Όμως και οι δύο έγιναν σύμβολα. Γιατί;
Αμφότερες γνώριζαν καλά την τέχνη της σαγήνης. Γιατί η σαγήνη είναι τέχνη πάνω από όλα. Δεν έχει να κάνει με την καθαρή, ατόφια ομορφιά, γιατί αλλιώς όλοι οι όμορφοι άνθρωποι θα ήταν και σαγηνευτικοί. Αλλά δεν είναι. Οι σαγηνευτές λοιπόν ή σαγηνεύτριες έχουν μυηθεί σε μυστικά της τέχνης, ή τα γνωρίζουν ενδόμυχα με κάποιο τρόπο.
Η περίπτωση της Κλεοπάτρας
Ας πάρουμε για παράδειγμα την Κλεοπάτρα. Μόνο μια εικόνα της σώζεται, ένα μετά βίας διακρινόμενο προφίλ σε ένα νόμισμα- αλλά υπάρχουν πολυάριθμες γραπτές αναφορές. Και αυτές λένε ότι η μυθική όσο και μεθυστική Κλεοπάτρα είχε ένα μακρύ λεπτό πρόσωπο και μια κάπως τονισμένη μύτη. Το πιο ωραίο της χαρακτηριστικό, ήταν τα υπέροχα μεγάλα μάτια της.
Kleopatra-VII.-Altes-Museum-Berlin
Άρα θεωρητικά τουλάχιστον δεν μπορεί να πει κανείς ότι δικαιολογείται αυτή ή δύναμη και έλξη που ασκούσε στους άντρες.
Η δύναμή της λοιπόν δεν ήταν στην ομορφιά της, αλλά στην δύναμη να σαγηνεύει. Παρότι δεν ήταν ωραιότερη από κάποιες άλλες γυναίκες, είχε πολύ επιδέξια αναπτύξει την ικανότητα να αποσπά την προσοχή ενός άνδρα.
Στην πραγματικότητα η Κλεοπάτρα και από σωματικής άποψης, δεν ήταν κάτι το εξαιρετικό, και δεν είχε πολιτική ισχύ, ωστόσο τόσο ο Καίσαρας όσο και ο Αντώνιος, έξυπνοι και γενναίοι άνδρες και οι δύο, δεν διέκριναν ποτέ αυτό.
Τουναντίον αυτό που είδαν, ήταν μια γυναίκα που μεταμορφωνόταν συνεχώς μπροστά στα μάτια τους, πρωταγωνιστώντας σε ένα μοναδικό θέαμα. Η ενδυμασία και το βάψιμό της άλλαζαν από μέρα σε μέρα, αλλά πάντα πρόσδιδαν μια έντονη εμφάνιση που παρέπεμπε σε θεά.
Η φωνή της, για την οποία έχει γίνει ειδική μνεία, ήταν χαρούμενη και μεθυστική. Και ενώ τα λόγια της μπορεί να ήταν αρκετά κοινότοπα, εκφέρονταν με τέτοια γλυκύτητα, και μαεστρία, που στο τέλος οι ακροατές της δεν θυμόντουσαν καν τι είχε πει, αλλά τον τρόπο που τα είχε πει.
Ότι προσέφερε η Κλεοπάτρα ήταν μια παράσταση με αίσθηση δραματική και έβαζε μεγάλη ενέργεια. Ωστόσο τη στιγμή που ξάπλωνε κανείς δίπλα της, και νόμιζε ότι την κατείχε, η ρευστή αυτή, όσο και εξωπραγματική γυναίκα γινόταν απόμακρη ή θύμωνε καθιστώντας σαφές ότι το παιχνίδι παιζόταν με τους δικούς της όρους. Κανείς δεν μπορούσε να κατέχει την Κλεοπάτρα, μπορούσε μόνο να την λατρεύει
Η περίπτωση της Μέριλιν Μονρόε
Για αρκετά χρόνια, η Μέριλιν προσπαθούσε να τα καταφέρει στην σκληρή βιομηχανία του θεάματος. Οι παραγωγοί της έλεγαν λίγο πολύ τα ίδια. Ήταν αρκετά ελκυστική, αλλά το πρόσωπο της δεν ήταν αρκετά όμορφο για τις ταινίες. Δούλευε ως κομπάρσος, και όταν εμφανιζόταν, στην οθόνη – ακόμα και αν ήταν για λίγα δευτερόλεπτα- οι άνδρες τρελαίνονταν, και στα σινεμά ξεσπούσαν σφυρίγματα.
Κανείς όμως σε όλο αυτό δεν διέκρινε την ποιότητα μιας σταρ. Μια ημέρα λοιπόν, στα 23 της χρόνια, και με την καριέρα της σε τέλμα, η Μέριλιν συνάντησε κάποιον που της σύστησε έναν παραγωγό που αναζητούσε μια ξανθιά σεξοβόμβα, που θα μπορούσε να περπατήσει δίπλα στον Γκράουτσο με έναν τρόπο που σύμφωνα με τα λόγια του ‘’θα ανύψωνε την ηλικιωμένη λίμπιντό του, και θα έκανε να βγαίνει καπνός από τα αυτιά του..» έτσι λοιπόν δημιούργησε το ξακουστό βάδισμά της, που δεν ήταν καθόλου φυσικό, αλλά απέπνεε μια παράξενη αίσθηση αθωότητας και ερωτισμού.
Τα επόμενα χρόνια με συνεχείς δοκιμές η Μέριλιν δίδαξε τον εαυτό της προς να εντείνει την επίδραση της. Η φωνή της ήταν ανέκαθεν θελκτική, σαν φωνή μικρού κοριτσιού. Αλλά στις ταινίες που υπήρχαν περιορισμοί, της έμαθαν, πως να χαμηλώνει την έντασή της, ώστε να δίνει αυτούς τους βαθείς, αδύναμους τόνους που έγινε το σήμα κατατεθέν της.
Επίσης προτού εμφανιστεί σε ένα στούντιο ή σε κάποιο πάρτι, περνούσε ώρες ολόκληρες μπροστά στον καθρέπτη. Όχι από ματαιοδοξία όπως πίστευαν πολλοί. Η Μέριλιν, πέρασε χρόνια ολόκληρα εξασκώντας την τέχνη του μακιγιάζ. Η φωνή, το βάδισμα, η εικόνα της ήταν τεχνητά, ήταν μια παράσταση.
Στο απόγειο μάλιστα της δόξας της, την συνάρπαζε να πηγαίνει σε μπαρ στη Νέα Υόρκη χωρίς μακιγιάζ και φανταχτερά ρούχα και να περνά απαρατήρητη.
Ήταν κορυφαία στη χρήση γυναικείων προ οργασμικών εκφράσεων και της γλώσσας του σώματος, όπως ισχυρίζονται οι ειδικοί, και γνώριζε τουλάχιστον ασυναίσθητα, πως να κάνει τα πόδια των περισσοτέρων ανδρών να ‘’κόβονται’’.
Το χαμήλωμα των βλεφάρων με ταυτόχρονο ανασήκωμα των φρυδιών, κοιτάζοντας προς τα πάνω, και μισανοίγοντας τα χείλη – από τις χαρακτηριστικές της πόζες, είναι μια δέσμη κινήσεων που οι γυναίκες χρησιμοποιούν εδώ και αιώνες προκειμένου να δείξουν ερωτική υποταγή(!) όπως επισημαίνουν οι ειδικοί.
Αυτή η κίνηση όχι μόνο μεγιστοποιεί, την απόσταση ανάμεσα στα βλέφαρα και τα φρύδια, αλλά προσδίδει και στο άτομο μια μυστηριώδη, μυστικοπαθή έκφραση. Μάλιστα έρευνες έδειξαν ότι μια τέτοια έκφραση παίρνει το πρόσωπο πολλών γυναικών, λίγο πριν τον οργασμό.
Αυτό που θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε, έχοντας υπόψιν και άλλες μεγάλες σταρ, είναι πως η εικόνα που δίνουμε, είναι αυτή που επιθυμούμε. Κανείς στην πραγματική του ζωή δεν μπορεί να είναι τέλειος ή αψεγάδιαστος, αλλά πολλοί και πολλές έφτιαξαν ένα “είδωλο”.
Το πιο γοητευτικό πάντως για άνδρες και για γυναίκες, είναι μόνο ένα. Να είναι κανείς ο εαυτός του!
*Με πληροφορίες από τα βιβλία, Η Τέχνη της Σαγήνης Robert Greene και η Γλώσσα του Σώματος Allan&Barbara Pease
